Zaakceptowanie stanowiska, iż ustalenie w planie zagospodarowania przestrzennegookreślone przeznaczenie terenu może stanowić oczywistą omyłkę, prowadziłoby do omijania obowiązujących przepisów, a więc wymogów płynących z art. 27 ustawyo planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymi równocześnie podważało pewność prawa. Tworzyłoby przez to nieprawidłową praktykę pozwalającą na merytoryczne zmiany planu - stanowiącego prawo miejscowe bez zachowania trybu, w jakim jest on uchwalany.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Jakub Linkowski, Protokolant Agnieszka Matuszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2008 r. sprawy ze skargi Gminy P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały - oddala skargę -
Wojewoda [...] rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...].06.2008 r. stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Gminy P. z dnia [...].05.2008 r. w sprawie zmiany uchwały tej Gminy nr [...] z dnia [...].04.2001 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części gminy P..
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia stwierdził, że przedmiotowa uchwała, w której zmieniono status działki o nr ew. [...] położonej we wsi P. - z rolnej bez prawa zabudowy na budowlaną przeznaczoną pod działalność usługową -została wydana z pominięciem trybu dokonywania zmiany planu miejscowego, przewidzianego w art. 27 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.) Zmiana ta nie może zostać uznana za sprostowanie oczywistego błędu, bowiem w myśl art. 17 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 20.07.2000 r. o ogłoszeniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2007 r., nr 68, poz. 449) sprostowanie błędu nie może prowadzić do merytorycznej zmiany tekstu aktu prawnego. Wobec braku przeprowadzenia procedury planistycznej zmierzającej do przedmiotowej zmiany planu Wojewoda uznał, iż dokonano jej z istotnym naruszeniem prawa, przez co uchwała ta jest nieważna.
We wniesionej skardze Wójt upoważniony stosowną uchwałą Rady Gminy zarzucił rozstrzygnięciu nadzorczemu :
* naruszenie art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz 3 uprzedniej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r.;
* naruszenie art. 17 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r. oraz art. 17 pkt 8 a conrario ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
- naruszenie art. 20 i 28 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
- art. 35 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r. i art. 34 w zw. z art. 65 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
- zarzucił, iż rozstrzygnięcie nadzorcze odebrało gminie prawo prostowania omyłek i dokonywania nowelizacji własnych uchwał z zakresu gospodarki przestrzennej bez przeprowadzania "pełnego postępowania, w trybie jak przy uchwalaniu planu lub studium zagospodarowania przestrzennego". Uruchamianie kosztownej procedury uchwalania zmian planu w sytuacji ewidentnej pomyłki nie ma uzasadnienia ekonomicznego zwłaszcza, iż działka ta jest już zabudowana.
W uzasadnieniu skargi stwierdzono, że zakwestionowaną uchwałą nie zostało zmienione przeznaczenie przedmiotowej działki. Gmina nie miała bowiem woli dokonania tego z urzędu. Nie było też w tym przedmiocie wniosku właściciela tej działki. Na skutek ewidentnej pomyłki, wbrew istniejącym dowodom i dokumentom urzędowym zamiast działki budowlanej zawarto w planie błędny zapis, iż jest to działka rolna. Doszło do ewidentnej rozbieżności między treścią przyjętej uchwały a wolą prawodawcy. Wymagało to sprostowania uchwały o planie niefortunnie określonego jego zmianą.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w swym rozstrzygnięciu nadzorczym. Dodatkowo podniósł, iż Gmina nie przedstawiła dokumentacji planistycznej do planu uchwalonego w 2001 r., z której wynikałoby, że w procesie zmiany planu dokonanej w 2001 r. pomyłka taka wystąpiła. Wątpliwość co do oczywistości omyłki jawi się w kontekście wydania przez Wojewodę [...] w 1997 r. rozporządzenia w sprawie utworzenia obszaru chronionego krajobrazu na terenie województwa [...], zmienionego w 2000 r. i obejmującego Gminę P.. Wprowadzało ono istotne ograniczenia w postaci nakazów i zakazów na tym obszarze. Wojewoda stwierdził nadto, że w kompetencjach gmin leży możliwość dokonywania zmian przeznaczenia terenu, a ich konsekwencją jest możliwość dochodzenia od gminy odszkodowania za poniesiona rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części.