Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej oddala skargę
Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].10.2013 r. Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...].03.2013 r. nakładającą na przewoźnika P. G. - V. z siedzibą w W. karę administracyjną, przewidzianą w art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r., Nr 264, poz. 1573 ze zm. - zwanej dalej ustawą o cudzoziemcach), w wysokości 3.000 EUR, co w przeliczeniu na złote wg średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary administracyjnej wynosiło 12450 zł - za przywiezienie do Polski autokarem (nr rej. [...]) relacji T. (UA) - G. (PL) BC9567CH) obywatelki [...] - pani K. B. ur. [...] r., która nie posiadała zezwolenia uprawniającego ją do wjazdu i pobytu na terytorium RP.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że o ukaranie wystąpił [...].10.2012 r. Komendant Placówki Straży Granicznej w H.. W wyniku przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej kontroli pasażerów wskazanego autobusu kursowego stwierdzono bowiem, że pani K. B. posiadała ważny dokument podróży z zamieszczoną w nim wizą wielokrotną Schengen o Nr [...] z terminem ważności od dnia [...].10.2012 r., wydaną przez konsula RP w C., i uprawniającą cudzoziemkę do wjazdu i pobytu w Polsce przez okres 30 dni. W dniu zgłoszenia się do odprawy granicznej w PSG w H. - [...].10.2012 r. nie posiadała zezwolenia na wjazd i pobyt na terytorium RP.
Na skutek wniesionego odwołania organ odwoławczy utrzymując w mocy kontrolowaną decyzje wyjaśnił, że w myśl art. 135 ustawy o cudzoziemcach przewoźnik jest obowiązany do "podjęcia działania dla upewnienia się", iż cudzoziemiec zamierzający wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada ważny dokument podróży uprawniający do przekroczenia granicy, wymaganą wizę lub inny ważny dokument uprawniający do wjazdu i pobytu na tym terytorium, zezwolenie na wjazd do innego państwa lub zezwolenie na pobyt w innym państwie, jeżeli zezwolenia takie są wymagane. Nadto ustawodawca wyraźnie przesądził, że obowiązek ten dotyczy także przewoźników wykonujących regularne przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym, z wyjątkiem ruchu przygranicznego.
Zakres obowiązków sformułowany został dosyć precyzyjnie. Wynika z niego jasno, że przewoźnik chcąc wykonywać usługi przewozu osób nie będących obywatelami polskimi przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nawet tranzytem) obowiązany jest zapoznać się z przepisami dotyczącymi przekraczania granic i pobytu w Polsce, jak również w krajach, do których wykonuje transport. Ryzyko nieznajomości przepisów obowiązujących w tym zakresie obciąża przewoźników. Skoro na mocy art. 135 ustawy o cudzoziemcach na przewoźniku ciążyły określone obowiązki kontrolne względem cudzoziemców to przewoźnik ten powinien powierzyć ich wykonywanie osobie, która dostatecznie zna zakres tych obowiązków. Ponieważ ustawodawca nałożył na przewoźników pewnego rodzaju obowiązki, to przewoźnik obowiązany był do zdobycia określonej wiedzy w tym zakresie (kodeks graniczny Schengen), aby móc obowiązki te efektywnie wykonywać. To, czy przewoźnik zatrudni osobę, która taką wiedzę posiada, czy też przeszkoli swoich pracowników nie jest szczególnie istotne. Skutki zaniechania tej powinności ustawa określa jasno w art. 138 ustawy o cudzoziemcach. Odpowiedzialność przewoźnika nie jest też oparta wyłącznie na winie umyślnej. Przewoźnik został zobowiązany do kontroli posiadania odpowiednich, pozwalających na wjazd dokumentów. Nie obciążał go obowiązek weryfikowania autentyczności okazanej wizy, a jedynie sprawdzenia jej ważności czasowej w kontekście uprawnienia do przekroczenia granicy w określonym dniu.