Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie środowiskowych uzgodnień
Uzasadnienie strona 5/5

Oczywistym naruszeniem procedury wznowieniowej było niezbadanie przez organy administracyjne podstawowej kwestii, a mianowicie czy wniosek o wznowienie postępowania został złożony w ustawowym terminie. Tymczasem z samej treści wniosku o wznowienie postępowania wynika, iż Rodzinny Ogród Działkowy "K." powziął wiadomość o kwestionowanej decyzji w odrębnym postępowaniu dotyczącym uzyskania pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, a więc wcześniej niż wszedł w jej posiadanie, natomiast samą decyzję doręczono na jego żądanie przy piśmie z dnia 5 grudnia 2005 r. Zgodnie z treścią art. 148 § 2 kpa termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 kpa biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji. Wskazać należy, iż informacja o wydanej decyzji (art. 148 § 2 kpa) nie musi pochodzić wprost od organu sygn. akt IV SA/Wa 1456/09 wydającego decyzję, lecz także z innych źródeł, byleby wskazywała na treść rozstrzygnięcia w danej sprawie (vide wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2000 r., I SA 855/99, LEX nr 54136). Organ administracji obowiązany jest z urzędu badać zachowanie terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, bowiem wszczęcie postępowania wznowieniowego na wniosek strony, mimo uchybienia terminu, stanowi rażące naruszenie prawa, godzi bowiem w zasadę trwałości decyzji administracyjnej (vide wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2006 r., II OSK 976/05).

Wskazane oczywiste naruszenie przepisów postępowania może mieć istotne znaczenie dla wyniku sprawy.

W tym stanie rzeczy decyzje w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego z uwagi na merytoryczne stwierdzenie braku przymiotu strony podmiotu wnoszącego o wznowienie postępowania, wydane na podstawie art. 149 § 3 kpa przed wszczęciem postępowania na skutek postanowienia o wznowieniu postępowania (na podstawie art. 149 § 2 kpa), zapadły z rażącym naruszeniem prawa procesowego (procedury wznowienia postępowania), a więc naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 kpa, skutkującym nieważnością tych decyzji.

W oparciu o powyższe, Sąd działając na podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 2 ppsa w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz w oparciu o art. 135 ppsa także poprzedzających ją decyzji (Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] września 2008 r., nr [...], Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] oraz Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] marca 2007 r., nr [...]), orzekając o tym w pkt 1 sentencji wyroku.

Orzekając w punkcie 2 wyroku Sąd miał na względzie, iż zgodnie z art. 200 ppsa w przypadku uwzględnienia skargi, skarżącemu należy się od organu administracji publicznej, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na podstawie tego przepisu w zw. z art. 205 § 2 ppsa zasądzono na rzecz strony skarżącej koszty postępowania sądowego, na które składają się: wpis sądowy od skargi - 200 zł oraz wynagrodzenie dla radcy prawnego reprezentującego stronę skarżącą - 240 zł. Wysokość wynagrodzenia ustalono zgodnie z§ 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego sygn. akt IV SA/Wa 1456/09 ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Ponownie rozpatrując sprawę organy administracji uwzględnią ocenę prawną zawartą w uzasadnieniu orzeczenia.

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny