Sąd za przekonujące uznaje stanowisko zaprezentowane m.in. w wyroku WSA w Krakowie z 19 lutego 2013 r., II SA/Kr 1144/12, LEX nr 1277987, w którym czytamy: "(...) z art. 31 ust. 2 ustawy drogowej wynika jedynie sposób orzekania przez sąd administracyjny w stosunku do decyzji organu pierwszej instancji, jeżeli tej decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności i upłynęło 14 dni od dnia rozpoczęcia budowy drogi, a są podstawy do objęcia orzekaniem sądu administracyjnego także tej decyzji, a nie tylko zaskarżonej decyzji organu odwoławczego. Oznacza to, że przepis ten odnosi się do decyzji organu pierwszej instancji o pozwoleniu na budowę drogi, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, a nie decyzji organu drugiej instancji (organu odwoławczego), a zatem nie zawiera ograniczeń w zakresie orzekania przez sąd administracyjny w stosunku do decyzji organu odwoławczego. Pogląd taki wyrażono w wyroku NSA z 30 listopada 2010 r., sygn. akt II OSK 2148/10 oraz w wyroku WSA w Warszawie z 19 stycznia 2012 r., VII SA/Wa 2196/11, CBOSA. Należy podzielić taką właśnie wykładnię budzącego wątpliwości przepisu art. 31 ust. 2 ustawy drogowej, gdyż z jednej strony zapewnia ona realną kontrolę sądową zaskarżonej decyzji, ponieważ uchylenie zaskarżonej decyzji (decyzji organu odwoławczego), umożliwia rozpoznanie sprawy i wydanie decyzji zgodnej z prawem, a z drugiej strony pozwala na realizowanie budowy drogi na podstawie decyzji organu pierwszej instancji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności".
Zdaniem składu orzekającego stanowisko to może być w całości zaaprobowane również na gruncie przepisów ustawy o transporcie kolejowym. Zbieżny pogląd, na gruncie analogicznych unormowań zawartych w ustawie o EURO, przyjął też NSA w wyroku z 22 grudnia 2010 r., sygn. akt II OSK 2272/10, LEX nr 838894 (w którym wskazał, że: "przepis art. 36 ust. 2 ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju [...] wprowadza wyjątkowe unormowanie w stosunku do zasad ogólnych. Jako przepis wyjątkowy (szczegółowy) podlega wykładni ścisłej, tym bardziej że jest to przepis, który ogranicza kompetencje orzecznicze sądu administracyjnego").
Mając na względzie istotne naruszenie przepisów postępowania, na podstawie których procedował organ odwoławczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 tej ustawy.