Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2015 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy L. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2015 r., Minister Infrastruktury i Rozwoju po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy [...] utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. o wymierzeniu Wójtowi Gminy [....] kary pieniężnej w wysokości 6500 zł za 13 dni zwłoki w wydaniu decyzji z dnia [...] lutego 2011 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci elektroenergetycznej SN 15 kV (linia kablowa i słup linii napowietrznej) na dz. [...], w obrębie M. oraz na dz. nr [...] w obrębie S., gmina L..
Stan faktyczny i prawny niniejszej sprawy przedstawia się następująco:
W dniu [...] października 2010 r. do Wójta Gminy [...] (dalej Wójt Gminy) wpłynął wniosek z dnia [...] września 2010 r. złożony przez E. S.A. Oddział w O. o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci elektroenergetycznej SN 15 kV (linia kablowa i słup linii napowietrznej) w obszarze [...]. Pismami z dnia [...] listopada 2010 r. Wójt Gminy wystąpił do właściwych organów o uzgodnienie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji planowanej inwestycji celu publicznego. W związku z wątpliwościami Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w [...] zgłoszonymi pismem z dnia [...] listopada 2010 r. (data wpływu do Urzędu Gminy [...] - [...] grudnia 2010 r.) w zakresie charakteru prac prowadzonych na gruntach leśnych), Wójt Gminy pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. wystąpił do pełnomocnika inwestora o wyjaśnienie wymienionych wątpliwości. Pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. pełnomocnik inwestora udzielił Wójtowi Gminy żądanych wyjaśnień, w następstwie czego Wójt pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. poinformował Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w [...] o zakresie prac na gruntach leśnych związanych z przedmiotową inwestycją.
Po dokonaniu przez właściwe organy uzgodnienia przedstawionego projektu Wójt Gminy [...] w dniu [...] lutego 2011 r. wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci elektroenergetycznej SN 15 kV (linia kablowa i słup linii napowietrznej) na dz. [...], w obrębie [...] oraz na dz. nr [...], w obrębie S., gmina L..
Postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. Wojewoda [...] nałożył na Wójta Gminy [...] karę w wysokości 6 500 zł za wydanie decyzji z naruszeniem terminu wskazanego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), zwanej dalej u.p.z.p.
Pismem z dnia [...] października 2013 r. Wójt Gminy [...] złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...], zaskarżając je w całości.
W wyniku złożonego zażalenia przez Wójta Gminy [...] Minister Infrastruktury i Rozwoju postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2015 r. utrzymał w mocy w/w postanowienie Wojewody [...]. Organ II instancji zaznaczył, że zgodnie z art. 51 ust. 2 u.p.z.p. w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Tak określony termin stanowi gwarancję ochrony praw inwestora do rozpatrzenia wniosku w rozsądnym terminie, a więc bez zbędnej zwłoki. W związku z powyższym organ wyższego stopnia pozbawiony został możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu, ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wskazanie, iż opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona.