Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Jakub Linkowski, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2013 r. sprawy ze skargi K. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia paszportu - oddala skargę -
Prokurator Prokuratury Rejonowej [...] w K. wystąpił w dniu [...] marca 2012 r. do Wojewody [...] z wnioskiem o unieważnienie dokumentu paszportowego skarżącego - K.R. Prokurator powołał się we wniosku na fakt wszczęcia przeciwko skarżącemu śledztwa w sprawie o sygn. akt [...], nadzorowanego przez ten urząd prokuratorski, zawieszonego postanowieniem z dnia [...] listopada 2004 r. Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, w uzasadnieniu w/w postanowienia o zawieszeniu śledztwa, prokurator podniósł, że ogłoszenie skarżącemu postanowienia o przedstawieniu zarzutów nie było możliwe, ponieważ skarżący nie przebywał w kraju. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2012 r. przychylił się do wniosku prokuratora i unieważnił paszport skarżącego.
W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik skarżącego podniósł, że skarżącemu nie tylko nie zostały przedstawione zarzuty popełnienia przestępstwa, ale również nie był nigdy wzywany w celu przedstawienia mu zarzutów tej treści, zatem nie może być uważany za osobę, przeciwko której toczy się postępowanie karne. Tym samym nie zostaje spełniona przesłanka, o której mowa w przepisie art. 38 ust. 1 pkt. 1) lit. b) ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych (Dz. U. z 2006 r., nr 143, poz.1027), konieczna dla wydania decyzji o unieważnieniu paszportu.
Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpatrzeniu w/w odwołania, decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...]. W uzasadnieniu wskazał, że organ pierwszej instancji poprawnie ustalił przesłanki, o których mowa w przepisie art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o dokumentach paszportowych, wymagane dla wydania decyzji o unieważnieniu paszportu. Organ odwoławczy podzielił opinię pełnomocnika skarżącego, zgodnie z którą przedstawienie zarzutów jest warunkiem koniecznym dla uznania osoby za podejrzaną. Zwrócił jednakże uwagę na treść przepisu art. 313 § 1 in fine ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r., nr 89, poz. 555 ze zm.), który wyłącza konieczność niezwłocznego przedstawienia podejrzanemu zarzutów w sytuacji, gdy czynność ta nie jest możliwa z powodu ukrywania się podejrzanego, lub jego nieobecności w kraju. Tym samym, skoro skarżący, jak uznał urząd prokuratorski, nie był obecny w kraju, odpadła, zdaniem organu drugiej instancji, konieczność niezwłocznego przedstawienia mu zarzutów dla uznania go za podejrzanego. Przez to aktualizowała się wspomniana przesłanka, o której mowa w przepisie art. 38 ust. 1 pkt. 1) lit b. ustawy o dokumentach paszportowych - można już było bowiem, uznać, że postępowanie karne toczy się przeciwko skarżącemu.
W skardze na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie decyzji obu instancji. Zarzucił organowi odwoławczemu obrazę przepisów prawa materialnego poprzez bezzasadne uznanie, jakoby organ pierwszej instancji nie był uprawniony do badania zaistnienia okoliczności uzasadniających pozbawienie skarżącego paszportu. Ponadto podniósł w skardze, że urząd prokuratorski nie wykazał, że skarżącemu przedstawiono zarzuty, skarżący ukrywał się, lub na stałe przebywał za granicą, zatem uwzględniając wniosek prokuratora, Wojewoda [...] naruszył wspomniany przepis art. 38 ust. 1 pkt. 1) lit b. ustawy o dokumentach paszportowych.