Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi R. N. w przedmiocie wymierzenia Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców grzywny za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II OSK 1151/10 z dnia 27 lipca 2011 r. 1. orzeka o wymierzeniu Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców grzywny w kwocie 2000 (dwa tysiące) złotych za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2011 r., sygn. akt II OSK 1151/10; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego J. N. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
R.N. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie grzywny Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców w związku z niewykonaniem przez organ wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako NSA) z dnia 27 lipca 2011 r., sygn. akt II OSK 1151/10. Wyrokiem tym NSA uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r., sygn. akt V SA/Wa 927/09, zaskarżoną decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] kwietnia 2009 r. (nr [...]) oraz poprzedzającą ją decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2008 r. (nr [...]) o umorzeniu postępowania w sprawie nadania skarżącemu statusu uchodźcy w Rzeczpospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców pozostaje bezczynny już ponad 6 miesięcy - licząc od przekazania organowi I instancji jego sprawy przez Radę do Spraw Cudzoziemców. W dniu [...] stycznia 2012 r. Rada do Spraw Uchodźców przekazała Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców akta sprawy. Organowi I instancji został również przekazany wyrok NSA wydany w tej sprawie.
Skarżący podkreślił, że do dnia wniesienia skargi decyzja nie została wydana. Zdaniem skarżącego w niniejszej sprawie nie było żadnych przeszkód do podjęcia przez organ czynności zmierzających do wydania decyzji w sprawie nadania statusu uchodźcy, w tym m.in. jego przesłuchania. Skarżący dodał, ze pismem z dnia [...] czerwca 2012 r. bezskutecznie wezwał organ do wykonania powyższego wyroku.
W związku z tym skarżący wniósł o wymierzenie grzywny Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku 2011 (tj. 29 746 zł.).
W odpowiedzi na skargę organ potwierdził, że w dniu [...] stycznia 2012 r. otrzymał akta sprawy, jednakże nie zawierały one wyroków WSA oraz NSA wydanych w sprawie. W związku z tych organ nie miał jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że "decyzja Rady do Spraw Uchodźców nie jest decyzją ostateczną".
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców dodał ponadto, że do dnia [...] lipca 2012 r. nie miał wiedzy na temat treści wydanych przez Sądy obu instancji wyroków. Wyjaśnił, że w systemie informatycznym zawierającym informacje o wynikach postępowań administracyjnych i sądowoadministracyjncych toczonych z udziałem organu, brak było wzmianki o uchyleniu decyzji organów obu instancji orzekających w sprawie przez NSA. W systemie widniała jedynie informacja o tym, że dnia 27 lipca 2011 r. NSA uwzględnił skargę kasacyjną i uchylił wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2010 r. Dopiero w dniu [...] lipca 2012 r. Rada do Spraw Uchodźców przekazała Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców do służbowego wykorzystania swoje akta niniejszej sprawy, zawierające wszystkie wyroki wydane w sprawie skarżącego N.R.
W piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymał skargę i stwierdził, że nawet gdyby organowi I instancji zostały zwrócone akta bez wyroku WSA i NSA to należyta staranność zobowiązywała go do poczynienia odpowiednich ustaleń, które doprowadziłyby do ujawnienia treści wyroków.