Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2013 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie negatywnego zaopiniowania realizacji przedsięwzięcia - oddala skargę -
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, postanowieniem z dnia [...], nr [...], utrzymał w mocy postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] r., nr[ ...], w przedmiocie negatywnego zaopiniowania wniosku M. sp. z o.o. o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pod nazwą "[...]".
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i ocen prawych.
Pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r., znak [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wystąpił do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o zajęcie stanowiska w sprawie wniosku skarżącej o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pod nazwą "[...]".
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi negatywnie zaopiniował wniosek M. sp. z o.o. z siedzibą w W. o wydanie pozwolenia na tę inwestycję.
W uzasadnieniu postanowienia Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wskazał, że z opinii M. w G. wyrażonego pismem z dnia 8 czerwca 2012 r., nr [...], wynika że budowa przedmiotowej [...] będzie miała negatywny wpływ na żywe zasoby morza, a także uniemożliwi lub utrudni działalność połowową na obszarze farmy.
Skarżąca wnioskiem z dnia 18 lipca 2012 r. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej postanowieniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...]. W przedłożonym wniosku skarżąca zarzuciła postanowieniu naruszenie art. 23 ust. 3 pkt 1 i 4 oraz art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 1991 r. Nr 32, poz. 131 ze zm.; dalej "ustawa o obszarach morskich") w zw. z art. 6, art. 8, art. 11, art. 107 § 3 i art. 126 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.-Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1960 r. Nr 30, poz. 168 ze zm.; dalej "k.p.a."), wskazując, że zagrożenia wymienione w postanowieniu są tylko teoretyczne i w żaden sposób nie powiązane z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto skarżąca zarzuciła postanowieniu naruszenie konstytucyjnej zasady wolności działalności gospodarczej i proporcjonalności, tj. art. 20, art. 22 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, oraz art. 2 i art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, tj. zasady demokratycznego państwa prawnego i wywodzącej się z niej zasady niedyskryminacji. We wniosku skarżąca wskazała również na naruszenie ar. 12 w zw. z art. 10 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej "TUWE"), tj. zakazu dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, poprzez wydanie pozytywnej opinii wnioskodawcom z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Dodatkowo skarżąca zarzuciła naruszenie art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz. U. L 140 z 5 czerwca 2009, str. 16-62; dalej "dyrektywa 2009/28/WE"), który to przepis dotyczy obowiązkowych krajowych celów ogólnych i środków w zakresie stosowania energii ze źródeł odnawialnych. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca podkreśliła, że w uzasadnieniu postanowienia będącego przedmiotem wniosku nie wskazano powodów, które uzasadniałyby negatywną opinię organu administracji w świetle przepisów prawa, oraz że analiza uzasadnienia postanowienia wskazuje, że postanowienie wydane zostało w znaczącym stopniu w oparciu o okoliczności niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Oprócz tego skarżąca stwierdziła, że postanowienia wydane zostało z pominięciem faktu, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, większość problemów zarysowanych w sposób ogólny w jego uzasadnieniu może i powinna zostać rozwiązana dopiero na dalszym etapie postępowania w sprawie, tj. dopiero po otrzymaniu od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich.