Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2013 r. sprawy ze skargi N. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącego N. T. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 16 stycznia 2012 r. N.T. wystąpił za pośrednictwem pełnomocnika, B.P. do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach(Dz U. Nr 191, poz. 1133).

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] Wojewoda [...] odmówił udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia stwierdzając, że nie udokumentował on, iż na terytorium Polski przebywa nieprzerwanie co najmniej od dnia 20 grudnia 2007r. (k. 28-29). W ocenie organu I instancji posiadanie przez stronę dokumentu podróży wydanego dopiero w dniu [...] października 2011 r. w Ambasadzie S. w W., brak jakichkolwiek dokumentów mogących świadczyć o pobycie na terytorium Polski i funkcjonowaniu w polskim społeczeństwie, a także treść zeznań złożonych w toku postępowania i całkowity brak znajomości przez wnioskodawcę języka polskiego budzą uzasadnione wątpliwości co do jego nieprzerwanego pobytu na terytorium Polski co najmniej od dnia 20 grudnia 2007 r.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2012 r. N.T. reprezentowany przez pełnomocnika B.P. wniósł odwołanie podnosząc, iż zainteresowany przebywa w Polsce od czerwca/lipca 2006 r. i od tego czasu nie opuszczał terytorium kraju. Podkreślono, że stosowne oświadczenie w tej kwestii zainteresowany złożył w dniu 12 stycznia 2012 r. i kierując się art. 75 k.p.a. oświadczenie to jest dowodem w sprawie, gdyż nie ma przepisu, który wymagałby udokumentowania nielegalnego przekroczenia granicy w przypadku ubiegania się o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie tzw. abolicji. Podkreślono, że podczas przekraczania granicy został cudzoziemcowi odebrany dokument podróży, na co on nie miał wpływu, nie miał też potrzeby wyrabiania przez ten czas nowego dokumentu podróży, gdyż przebywał tu nielegalnie, przez cały okres pobytu nie zaistniały ponadto okoliczności, które skutkowałyby posiadaniem przez stronę jakiekolwiek dokumentu mogącego świadczyć o przebywaniu tu. Pełnomocnik strony zakwestionował fakt, iż organ I instancji nie wstrzymał się z wydaniem, decyzji do czasu uzyskania odpowiedzi z Ambasady S. w W., skoro podał konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w tej części, jako dowód przedłużenia rozpatrywania sprawy.

Odnosząc się do nieznajomości przez cudzoziemca języka polskiego podkreślono, że znajomość ta była mu nie potrzebna, gdyż nigdy nie opuszczał W., gdzie mieszka, pracuje, utrzymuje kontakty wyłącznie z obywatelami S., a w razie potrzeby może liczyć na pomoc brata.

Jako dowód w sprawie do odwołania dołączono oświadczenie pana T.T. z dnia [...] kwietnia 2012r. w kwestii pobytu pana N.T.na terytorium Polski.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców działając na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez N.T., ur. [...] 04.1976r. od decyzji Wojewody [...]orzekającej o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony postanowił utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję

Strona 1/5