Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...]; 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego M. W. kwotę 200 (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] września 2012 r. (nr [...]) - zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez M.W.- Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po rozpatrzeniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] ipca 2011 r. (nr [...]) o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...] września 2009 r. (nr [...]) o pozbawieniu skarżącego uprawnień kombatanckich.

Organy obu instancji orzekały w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny:

Skarżący M.W.uprawnienia kombatancie uzyskał na mocy decyzji Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w W. z tytułu walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej od stycznia 1950 r. do kwietnia 1952 r. podczas służby w II Brygadzie KBW.

Pismem z [...] lutego 2009 r. Instytut Pamięci Narodowej poinformował Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, że II Brygada KBW w latach 1949-1952 wykonywała zadania operacyjne związane z likwidacją ugrupowań mających na celu walkę o niepodległość i suwerenność RP. W związku z tą informacją, Kierownik Urzędu do Spraw Cudzoziemców i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] września 2009 r. pozbawił M.W.uprawnień kombatanckich. Decyzja ta została wydana na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r. nr 42 poz. 371) który stanowi, że pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby, które były zatrudnione, pełniły służbę lub funkcję w aparacie bezpieczeństwa publicznego poza strukturami Urzędów Bezpieczeństwa, jeżeli podczas i w związku z tą działalnością wykonywały zadania śledcze i operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP.

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. (nr [...]) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2009 r. M.W.nie zgodził się z tą decyzją i zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 października 2010 r. (sygn. akt V SA/Wa 123/10) stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji z dnia [...] listopada 2009 r. Sąd uznał bowiem, że organ rozpoznał merytorycznie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy bez uprzedniego zbadania, czy wniosek ten został złożony w określonym prawem terminie. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, realizując wytyczne Sądu, postanowieniem z dnia [...] stycznia 2011 r. w trybie art. 134 k.p.a. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W dniu [...] czerwca 2011 r. skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] września 2009 r. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Podniósł, że decyzja o pozbawieniu skarżącego uprawnień kombatanckich rażąco narusza prawo, bowiem przy jej wydaniu organ nie wziął pod uwagę zaświadczenia Wojskowej Komendy Uzupełnień W. (dalej: WKU W.) z [...] września 1993 r. (nr [...]), z którego wynika, że pełnił on służbę wojskową w Wojsku Polskim od 10 października 1949 r. do 23 kwietnia 1952 r., w tym od 4 grudnia 1949 r. brał udział w zwalczaniu oddziałów Ukraińskiej Powstańczej Armii (dalej: UPA).

Strona 1/5