Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie przejścia na rzecz Skarbu Państwa udziału we własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Stopczyński (spr.), Sędziowie asesor WSA Aneta Opyrchał, sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant Dominik Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2007 roku sprawy ze skargi J. M. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2002 r. nr [...] w przedmiocie przejścia na rzecz Skarbu Państwa udziału we własności nieruchomości - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją Minister Finansów utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2002 r. [...] uchylającą decyzję z dnia [...] lipca 2001 r. [...] i stwierdzającą przejście na rzecz Skarbu Państwa udziału w wysokości [...] w prawie własności nieruchomości położonej w K. przy ul. E. na postawie art. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych (Dz. U. Nr. 12 poz. 65) w związku z Układem zawartym 16 lipca 1960 r. między Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Rządem PRL na mocy którego przyznano odszkodowanie F. F., H. L., M. K. i J. F. - wykonawcy testamentu B. F..

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podkreślono że stan faktyczny w przedmiotowej sprawie ustalono prawidłowo i że wnioskodawca nie zgłasza w tej materii zastrzeżeń.

Przeprowadzona ponownie analiza prawna wykazała iż postępowanie administracyjne zasadnie zakończyło się wydaniem decyzji stwierdzającej przejście na rzecz Skarbu Państwa udziału w spornej nieruchomości w wysokości [...].

Przy wydaniu tej decyzji oparto się na ustaleniach poczynionych przez Amerykańską Komisję Odszkodowawczą które mają decydujące znaczenie także dla wysokości udziałów w prawie własności jakie przeszły na rzecz Skarbu Państwa. W kwestii dotyczącej zarzutu co do wysokości udziału jakiego dotyczy decyzja I-ej instancji organ przywołał treść art. III układu polsko-amerykańskiego zgodnie z którym suma wypłacona Rządowi Stanów Zjednoczonych w myśl jego art. I zostanie rozdzielona w sposób i zgodnie z metodą podziału zastosowaną wedle uznania Rządu Stanów Zjednoczonych.

W ocenie organu strona polska nie może podważać ustaleń strony amerykańskiej, albowiem decyzja Komisji Amerykańskiej przyznającej rekompensatę za udziały właśnie w takiej a nie w innej wysokości miała charakter wiążący.

Oznacza to że strona polska nie mogła ingerować w przeprowadzoną procedurę odszkodowawczą. Amerykańska Komisja Odszkodowawcza wydając decyzję przyznającą odszkodowanie oparła się m. in. na dokumentacji przedstawionej przez wnioskodawców uznając ją za wystarczającą. W tej materii strona polska nie ma żadnych uprawnień do dokonywania wyjaśnień, czy też ustaleń. Wobec powyższego przytoczona przez wnioskodawcę argumentacja pomimo swoich racji wynikających z postanowienia Sądu dla K. Wydział I Cywilny, a także z odpisów aktu zgonu S. P. F. i B. F. nie może stanowić podstawy ustaleń w przedmiotowym postępowaniu.

Niezależnie od powyższego organ zwrócił uwagę na to że wnioskodawca podaje sprzeczne ze sobą fakty. We wniosku z dnia [...] marca 2002 r. podaje że A. i S. P.F. mieli [...] dzieci, podczas gdy w kolejnym wniosku z dnia [...] sierpnia 2002 r. nadmienia że mieli ich [...]. Poza tym wątpliwości wnioskodawcy wzbudza tylko data śmierci S. P. F., podczas gdy równie istotna i zastanawiająca kwestia dotycząca śmierci B. F. wątpliwości jego już nie rodzi. Zgodnie z dokumentacją amerykańską zmarł on w N. J. w [...] r., natomiast wg nadesłanego przez wnioskodawcę odpisu skróconego aktu w [...] r.

Strona 1/4