Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski (spr.), sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym postanowieniem z [...] maja 2013 r. znak: [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej: "Minister" lub "organ"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3, art. 144 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej: "k.p.a."), po ponownym rozpoznaniu wniosku M. K. (dalej: "skarżąca") utrzymał w mocy postanowienie własne z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] odmawiające wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...].

Powyższe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2009 roku nr [...]. Decyzją tą stwierdzona została nieważność decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1970 roku nr [...] zatwierdzającej projekt scalenia gruntów wsi N. gromady P. i wsi L. gromady K., w części dotyczącej działek oznaczonych po scaleniu nr [...],[...] i [...], położonych w N. Wnioskiem z dnia 15 lutego 2011 r. skarżąca wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] marca 2009 roku nr [...]. Jako podstawę wznowienia wskazano art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. pojawienie się nowego dowodu po wydaniu decyzji, który nie był znany organowi w dniu wydania przedmiotowej decyzji. Takim dowodem jest świadek S. K., którego przesłuchanie miałoby wykazać sposób przeprowadzania scalania gruntów wsi N., istnienie zgody po stronie M. R. na scalenie gruntów, a także uprawdopodobnienie zachowania terminu określonego w art. 148 § 1 k.p.a.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że podstawą stwierdzenia przez: Wojewodę [...] nieważności decyzji scaleniowej w części był rzekomy brak zgody M. R. na objęcie jego gruntów postępowaniem scaleniowym. Skarżąca dowiedziała się przypadkiem, że osoba która w 1970 roku przeprowadzała scalenie gruntów wsi N. żyje i jest zatrudniona w Nadleśnictwie J. - osobą tą jest S. K., a jego podpis widnieje na dokumentach scaleniowych. Wobec tego w dniu 20 stycznia 2010 r. skarżąca udała się do miejsca pracy świadka, który opisał przebieg i procedury stosowane przy scaleniu, a także fakt, że istniała zgoda M. R. na proponowany sposób scalenia.

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi działając na podstawie art. 149 § 3 i art. 150 § 1 w związku z art. 148 § 1 k.p.a. odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2009 roku nr [...]. W uzasadnieniu wskazał, że projekt scalenia przygotowany przez geodetę S. K. zatwierdzony został decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1970 roku nr [...], znajdującą się w aktach sprawy nr [...] prowadzonej przez Wojewodę [...] z wniosku H. R. o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Ze znajdujących się w ww. aktach notatki z dnia 23 stycznia 2009 r. oraz protokołu z dnia 4 marca 2009 r. wynikało, że w tych dniach M. K. zapoznała się z przedmiotowymi aktami, a tym samym świadek S. K. był znany zarówno wnioskodawczyni, jak i organowi wojewódzkiemu. Organ wskazał nadto, że wnioskodawczyni wystąpiła o wznowienie postępowania po upływie terminu określonego w art. 148 § 1 k.p.a.

Strona 1/5