Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Kaja Angerman (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Szymańska, sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Iwaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2016 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy E. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary za wydanie decyzji z naruszeniem terminu oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...]października 2015 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy E. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r. wymierzające Wójtowi Gminy E. karę pieniężną w wysokości 23 500 zł {słownie: dwadzieścia trzy tysiące pięćset złotych), za wydanie decyzji Nr [...]z dnia [...] czerwca 2011 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie sieci cieplnej, wykonanej z rur stalowych preizolowanych 2x168, 3/250, łączącej Wytwórnię [...], zlokalizowaną na działce nr [...], w obrębie [...], z miejskim systemem ciepłowniczym miasta E., przewidzianej do realizacji na terenie działek nr ewid.[...] obręb [...]- [...], z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.).
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń.
W dniu [...] października 2010 r. do Urzędu Gminy E. wpłynął wniosek J. L., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla w/w przedsięwzięcia. W dniu [...] czerwca 2011 r. Wójt Gminy E., po rozpatrzeniu ww. wniosku inwestora, wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji powyższej inwestycji celu publicznego. Wojewoda [...]postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. nałożył na Wójta Gminy E. karę pieniężną w wysokości 23 500 zł (słownie: dwadzieścia trzy tysiące pięćset złotych), za wydanie decyzji Nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Wójt Gminy E. wniósł zażalenie na postanowienie Wojewody [...].
Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa. Tak określony termin stanowi gwarancję ochrony praw inwestora do rozpatrzenia wniosku w rozsądnym terminie, a więc bez zbędnej zwłoki. W tej sytuacji organ wyższego stopnia pozbawiony został możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu, ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 461/12).