Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara (spr.), Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2015 r. sprawy ze skarg M. S.i W. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi
Na podstawie art, 138 § 1 pkt 1 i art 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.), zwanej dalej "kpa" po rozpatrzeniu wniosków W. S. oraz M. S. z dnia 24 marca 2014 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...] o odmowie stwierdzenia nieważności: decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2008 r., znak: [...], o ustaleniu lokalizacji drogi dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinku od [...] do km [...] oraz od km [...] do km [...] oraz decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2012 r., znak: [...], utrzymującej w mocy ww. decyzję Wojewody [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] października 2014 roku znak: [...], utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] marca 2014 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury i Rozwoju wskazał, iż po zapoznaniu się z argumentami zawartymi we wnioskach Skarżących o ponowne rozpatrzenie sprawy, Minister stwierdził, że nie zachodzą przesłanki przemawiające za uchyleniem decyzji Ministra. Przedmiotowe postępowanie ograniczone było przesłankami wynikającymi z art. 156 § 1 kpa, przy czym z uwagi na treść wniosku Skarżących szczególną wagę w postępowaniu należało przypisać przesłankom wskazanym w pkt 2, 4 i 5 ww. artykułu. Minister podniósł, iż w uzasadnieniu za-skarżonego rozstrzygnięcia naruszenie prawa tylko wtedy ma charakter "rażący", gdy akt administracyjny został wydany wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w przepisie prawnym, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa albo ich odmówiono, albo też wbrew tym przesłankom obarczono stronę obowiązkiem albo uchylono obowiązek. Zatem rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 kpa nie jest każde naruszenie prawa, ale tylko takie naruszenie, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Z kolei stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 4 kpa można stosować tylko do kwalifikowanego naruszenia prawa przez skierowanie decyzji do podmiotu, który w świetle przepisów prawa nie jest stroną po-stępowania w danej sprawie. Natomiast wada wyszczególniona w art. 156 § 1 pkt 5 kpa oznacza niewykonalność decyzji w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 5 kpa i obejmuje zarówno niewykonalność faktyczną jak i prawną. Wobec powyższego Minister uznał, iż zarzuty wnioskodawców nie zasługują na uwzględnienie i nie świadczą o wadliwości decyzji Wojewody [...] i decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. A zatem prawidłowo Minister odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny.
Wnioskiem z dnia 22 lipca 2008 roku Zarząd Województwa [...] (inwestor), reprezentowany przez K. P., wystąpił do Wojewody [...] o wy-danie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinku od [...] do km [...] oraz od km [...] do km [...].