Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Miron, asesor WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Danuta Gorzelak - Maciak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2006 r. sprawy ze skargi "A." sp.z o.o. w W. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżone postanowienie -
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2003 r., znak l.dz. [...], Minister Kultury, zwany dalej także "organem odwoławczym" (-) uchylił w całości postanowienie nr [...] [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w W. z dnia [...] czerwca 2001 r., uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym oraz elementami zagospodarowania terenu na działce nr ew. [...] przy ulicy [...] w W., (-) odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. inwestycji.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Minister Kultury wskazał, iż: (-) postanowieniem z dnia [...] czerwca 2001 r. organ I instancji uzgodnił przedłożony mu projekt decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu; (-) postanowieniem z dnia [...] listopada 2001 r. Generalny Konserwator Zabytków uchylił postanowienie organu I instancji i odmówił uzgodnienia przedmiotowego projektu decyzji; (-) wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2003 r.. sygn. akt IV SA 4317/01, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2001 r.; (-) z uwagi na powyższe Minister Kultury ma obowiązek ponownie, jako organ II instancji, rozpatrzeć zażalenie na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2001 r., wniesione przez J. Z.
Zreferowawszy powyższe Minister Kultury, rozpatrując wspomniane zażalenie stwierdził, co następuje.
Podstawą prawną dokonania uzgodnień jest art.40 ust.4 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 1999 r. Nr 15, poz.139 ze zm.) w związku z art.85 ust.l ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz.717). Zgodnie z tym przepisem decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską, wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
Wprawdzie teren inwestycji znajduje się na obszarze o funkcji mieszkaniowo -usługowej MU-23 (zgodnie z postanowieniami miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego W., zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady W. z dnia [...] września 1992 r. - Dz. Urz. Woj. [...]. Nr [...], poz. [...]), niemniej jednocześnie stanowi otoczenie zabytku - [...] w W., wpisanego do rejestru zabytków pod numerem [...] oraz uznanego za pomnik historii zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 września 1994 r. Ponadto Park [...] oznaczony jest na rysunku planu miejscowego jako strefa KZ -strefa ochrony prawnej konserwatora zabytków. Z racji powyższego organ konserwatorski jest upoważniony do oceny zgodności planowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz rozstrzygnięcia, czy projektowane prace są dopuszczalne ze stanowiska konserwatorskiego, tj. czy nie naruszają wartości zabytkowych chronionego obszaru.
Minister Kultury wskazał, iż przy formułowaniu ocen w powyższym zakresie obowiązany jest stosować się - zgodnie z art.30 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.) - do zaleceń zawartych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 sierpnia 2003 r., uchylającym poprzednie rozstrzygniecie drugoinstancyjne w przedmiocie uzgodnienia konserwatorskiego planowanej inwestycji. Zalecenia te są następujące: po pierwsze - kryterium oceny dokonywanej przez organy konserwatorskie ma być to, czy planowana inwestycja nie przyczyni się do zeszpecenia zabytku lub też widoku na ten zabytek, po drugie - dokonana ocena, mająca charakter uznaniowy, winna być uzasadniona w taki sposób, aby nie nosiła cech dowolności, po trzecie - ewentualna odmowa uzgodnienia nie może być motywowana innymi względami, niż wiążące się z ochroną zabytku.