Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2015 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na handel równoległy środkiem ochrony roślin oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2014 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy własną decyzję z [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na handel równoległy środkiem ochrony roślin [...].
Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach sprawy:
Spółka A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (wskazywana dalej jako "skarżąca") wnioskiem z 28 sierpnia 2014 r. wystąpiła o wydanie pozwolenia na handel równoległy środkiem ochrony roślin [...]. We wniosku wskazała, że środek ten został dopuszczony do obrotu w Republice [...], pod nazwą handlową [...], na mocy zezwolenia nr [...]. Jako produkt referencyjny wskazała środek ochrony roślin [...] dopuszczony do obrotu zezwoleniem Ministra Rolnictwa Rozwoju Wsi nr [...] z [...] listopada 2012 r.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] listopada 2014 r. nr [...] odmówił skarżącej wydania wnioskowanego przez nią pozwolenia.
W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku porównania składów chemicznych środka ochrony roślin [...] dopuszczonego do obrotu w Republice [...] oraz środka ochrony roślin [...], dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdzono jakościowe różnice w składach ww. środków ochrony roślin. Środki te nie są więc równoważne pod względem występujących w nich dodatkowych składników, co jest warunkiem koniecznym dla uzyskania pozwolenia na handel równoległy, mając na uwadze art. 52 ust. 3 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1107/2009 dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/WE i 91/414/EWG.
Skarżąca niezgadzając się z powyższą decyzją zwróciła się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] grudnia 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję z [...] listopada 2014 r.
Wskazał, że pismem z 23 września 2014 r. zwrócił się do [...] urzędu właściwego w sprawach dopuszczania środków ochrony roślin do obrotu ([...]) z prośbą o przesłanie informacji dotyczących składu środka ochrony roślin [...] dopuszczonego do obrotu na terytorium Republiki [...];- zezwolenie nr [...]. Przy piśmie z 26 września 2014 r. ww. urząd przesłał informacje odnoszące się do składu przedmiotowego środka. W wyniku porównania składów środków ochrony roślin [...] i [...] stwierdzono, iż tylko i wyłącznie identycznym składnikiem jest substancja czynna mankozeb, zaś pozostałe formulanty wchodzące w skład tych środków są różne pod względem jakościowym.
Na powyższą decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] grudnia 2014 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z [...] listopada 2014 r. skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Skarżąca podniosła, że z treści pisma z 23 września 2014 r. wynika, iż organ zwrócił się o porównanie dwóch różnych środków: [...] i [...] (prawidłowa nazwa). W konsekwencji powyższego mogły wynikać drastyczne różnice w składzie. Zdaniem skarżącej skoro zapytanie zostało błędnie sformułowane to i zaskarżona decyzja została wydana na podstawie błędnych danych.