Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat, sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie negatywnego zaopiniowania przedsięwzięcia oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...] października 2013 r., nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 kpa utrzymał w mocy postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...], negatywnie opiniujące wniosek spółki [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G. o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla zadania inwestycyjnego o nazwie "Budowa i eksploatacja [...] zlokalizowanej [...] w wyłącznej strefie ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej - [...]".
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i ocen prawych.
W piśmie z dnia 9 maja 2013 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej działając na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm.) zwrócił się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o zajęcie stanowiska, w trybie art. 106 kpa, w sprawie wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G. o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla zadania inwestycyjnego o nazwie: "Budowa i eksploatacja [...], zlokalizowanej [...] w wyłącznej strefie ekonomicznej Rzeczpospolitej Polskiej - [...]".
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r., znak: [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi negatywnie zaopiniował powyżej opisany wniosek [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G.
Rozpatrując wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w piśmie z dnia 19 września 2013 r. wystąpił do pełnomocnika [...] Sp. z o.o. z siedzibą w G. o przekazanie aktualnych danych w zakresie potencjalnych skutków ekonomicznych, społecznych i środowiskowych przedmiotowej inwestycji dla rybołówstwa, w szczególności informacji dotyczących wartości połowów prowadzonych na obszarze planowanej inwestycji, przewidywanej wysokości przychodów utraconych przez rybaków w wyniku zajęcia terenów połowowych przez [...], możliwego wzrostu ponoszonych przez armatorów statków rybackich kosztów eksploatacyjnych i wydłużenia okresu pobytu statków rybackich w morzu w związku z koniecznością omijania [...] w celu dotarcia do łowisk, a także informacji dotyczących znaczenia przestrzeni morskiej, na której planowana jest budowa [...], jako tarliska i miejsca wzrostu narybku.
W piśmie z dnia 27 września 2013 r. pełnomocnik inwestora udzieliła odpowiedzi, w którym wskazała, iż inwestor nie jest w stanie uczynić zadość wezwaniu Ministra z uwagi na fakt, iż badania mające na celu zebranie takich danych zostaną przeprowadzone na etapie prowadzenia badań i monitoringu środowiskowego na potrzeby oceny oddziaływania na środowisko stanowiącej kolejny etap procesu środowiskowego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wskazał, że nie podziela zarzutu skarżącej dotyczącego braku podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia, a więc naruszenia art. 23 ust. 3 i 4 ustawy o obszarach morskich. Przede wszystkim dlatego, że przepisy te nie są adresowane do ministra właściwego do spraw rybołówstwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o obszarach morskich, ale do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, do właściwości którego należy wydanie decyzji w przedmiocie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich. W tym zakresie organ powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2541/12, w którym stwierdzono, że co prawda, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi niepotrzebnie wskazywał przepisy stanowiące "przepisy odrębne" w rozumieniu art. 23 ust. 4 ustawy o obszarach morskich, tj. art. 17 i art. 17a ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574, z późn. zm.), jednak nie zmienia to faktu, że organ ten nie mógł naruszyć ani art. 23 ust. 3, ani art. 23 ust. 4 ustawy o obszarach morskich, bowiem przepisy te nie są adresowane do niego i nie są stosowane przy wydawaniu opinii, o której mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o obszarach morskich, tylko przy rozstrzyganiu o pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1.