Odnosząc się do zarzutu skargi wskazać należy, że działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju sprowadzające się do uchylenia postanowienia organu pierwszej instancji i orzeczenia co do istoty sprawy poprzez wymierzenie Burmistrzowi T. kary pieniężnej w wysokości [...] zł nie można oceniać w kategoriach naruszenia art. 139 w zw. z art. 144 kpa (zakazu reformationis in peius). Jak słusznie zauważył organ zakaz ten - według art. 139 kpa - doznaje ograniczenia wówczas, gdy zostanie stwierdzone, że zaskarżony akt rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną. Bez wątpienia utrzymanie w mocy w całości postanowienia organu pierwszej instancji - w sytuacji gdy na etapie postępowania odwoławczego na skutek czynności zmierzających do załatwienia sprawy doszło do ustaleń faktycznych odmiennych od ustaleń organu pierwszej instancji, ostatecznie wpływających na treść rozstrzygnięcia - byłoby rażąco sprzeczne z brzmieniem art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Skoro przepis ten za każdy dzień zwłoki przewiduje karę pieniężną w wysokości 500 zł, to rozstrzygnięcia o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości [...] zł wobec ustalenia, że nastąpiło przekroczenie 65 dniowego terminu, dało uprawnienie do stwierdzenia, iż postanowienie Wojewody [...] z [...] lipca 2013 r. rażąco narusza prawo (np. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1913/12, z dnia 29 sierpnia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 243/13 ).
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) należało orzec jak w sentencji.