Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.) Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Protokolant ref. staż. Marek Bereziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - oddala skargę -
Postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: Minister), po rozpoznaniu zażalenia M. K. na postanowienie Prezydenta W. - [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego z garażem oraz zjazdem z ul. [...] na terenie obejmującym działki nr ew. [...], [...], [...], [...] i część działki n rew. [...] w obrębie [...] przy ul. [...] w W., utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] marca 2011 r. organ przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
[...] Konserwator Zabytków, postanowieniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego z garażem oraz zjazdem z ul. [...] na terenie obejmującym działki nr ew. [...] i część działki nr ew. [...] w obrębie [...] przy ul. [...] w W.
M. K. w ustawowym terminie złożył zażalenie na ww. postanowienie.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził, że zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ustalenie zakresu ochrony konserwatorskiej obszaru objętego rzeczoną inwestycją, a w konsekwencji wyjaśnienie, z czego wynikają kompetencje organu ochrony zabytków do wypowiadania się w tej sprawie.
Stosownie do przepisu art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), formami ochrony zabytków są: wpis do rejestru zabytków, uznanie za pomnik historii, utworzenie parku kulturowego oraz ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.
[...] Konserwator Zabytków w zaskarżonym postanowieniu powołał się na decyzję Konserwatora W. z dnia [...] lipca 1965 r. wpisującą do rejestru zabytków pod nr [...] "park w M., ul. [...]".
Minister stwierdził, że w decyzji Konserwatora W. z dnia [...] lipca 1965 r. nie wskazano zakresu wpisu parku w M. i w tym względzie brak jest jakichkolwiek wskazań. Niemniej jednak, na podstawie zgromadzonej dokumentacji organ odwoławczy nie ma wątpliwości, że przedmiotowa działka należy do obszaru zabytkowego parku. W szczególności świadczy o tym wskazany przez organ I instancji plan założeń ogrodowych z XVIII w. wg G. C., rysunek S. Z.; mapa M. ok. 1775 r. tzw. Plan S. G. w: [...], maszynopis w Biurze [...] Konserwatora Zabytków. Należy zatem stwierdzić, że teren ten od początku był elementem założenia pałacowo-parkowego i mimo odrębnej własności stanowi wraz z pałacem historyczną, integralną całość.
Zdaniem Ministra, kompetencje do orzekania w przedmiotowej sprawie dla organu ochrony zabytków wynikają z faktu, że lokalizacja nowej zabudowy obejmuje teren historycznego parku, objęty ochroną konserwatorską na podstawie decyzji Konserwatora W. z dnia [...] lipca 1965 r. Postanowienie Ministra z dnia [...] kwietnia 2010 r. nie podważa stanowiska [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz [...] Konserwatora Zabytków, co do obszaru zabytkowego parku w M. Powodem uchylenia postanowienia [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2008 r., wyjaśniającego treść decyzji o wpisaniu do rejestru zabytków parku w M. było stwierdzenie braku podstawy prawnej do wyjaśnienia treści decyzji. Nie doszło zatem to zakwestionowania ustaleń merytorycznych. Minister stwierdził zatem, że rozstrzygnięcie organu I instancji było trafne.