Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2014 r. sprawy ze skargi J. P. i M. N. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia warunków zabudowy oddala skargę
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez J.P. i M.N. postanowieniem z dnia [...] lutego 2014r. (nr [...]) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska po rozpoznaniu zażalenia skarżących na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O. z dnia [...] października 2011r. (nr [...]), którym odmówiono uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego na działce nr [...], obręb [...], gmina Z., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 k.p.a., utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
Stan faktyczny sprawy jest następujący:
Burmistrz Gminy Z. zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O. z wnioskiem o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji wyżej opisanej. Postanowieniem z dnia [...] października 2011r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w O. odmówił uzgodnienia przedstawionego projektu decyzji. Organ stwierdził, że realizacja inwestycji może potencjalnie negatywnie wpłynąć na obszar specjalnej ochrony ptaków [...] ([...]). Wskutek zażalenia wniesionego przez inwestorów Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012r. ([...]) utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
Rozpoznając skargę wniesioną przez J.P. i M.N. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012r. (sygn. akt IV SA/Wa 1464/12) uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd stwierdził, że organ nie dokonał samodzielnych i szczegółowych ustaleń faktycznych dotyczących przesłanek z art. 33 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody (znaczące negatywne oddziaływanie planowanej inwestycji), naruszył art. 33 ust. 1 i 3 ustawy o ochronie przyrody i art. 6 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska poprzez brak przekonujących wyjaśnień zastosowania zasady przezorności nakazującej odmówić uzgodnienia warunków zabudowy. WSA w Warszawie zobowiązał także organ do dokonania oceny planowanej inwestycji pod kątem spełnienia przesłanek z art. 33 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie przyrody.
Ponownie rozpoznając sprawę i kierując się zasadą dwuinstancyjności organ odwoławczy stwierdził, że nieruchomość objęta inwestycją znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego [...] i w granicach obszaru specjalnej ochrony ptaków [...] ([...]). W oparciu o akta sprawy oraz mapy dostępne na wymienionych serwisach internetowych organ ustalił, że działka nr [...] usytuowana jest w północnej części półwyspu rozdzielającego akweny jezior P. i J. Działka ta położona jest poza zwartą zabudową wsi (ok. 1,2 km), natomiast najbliższa zabudowana działka znajduje się bliżej nasady półwyspu w odległości ok. 350 m od terenu inwestycyjnego. Obszar ten jest zasadniczo niezagospodarowany.
W kwestii zgodności planowanej inwestycji z przepisami dotyczącymi Parku Krajobrazowego [...] to stwierdzono, że nie naruszy ona zakazów przewidzianych w rozporządzeniu nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] września 2005r. w sprawie Parku Krajobrazowego [...] w części dotyczącej województwa [...] (Dz. Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...] ze zm.).