Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędziowie : Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant : Katarzyna Leśniowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 5 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi R. G.i T.G. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt stały oddala skargę.
Wojewoda D., decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm.); dalej ustawy, po rozpoznaniu odwołania R.G. oraz T. G. (dalej: skarżących) od decyzji Wójta Gminy N. R. (dalej: Wójta) z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], orzekającej o zameldowaniu małoletniej A. S.(dalej: małoletniej) na pobyt stały w lokalu nr [...] w miejscowości S..
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie w sprawie zameldowania małoletniej na pobyt stały zostało wszczęte w dniu 19 września 2012 r. na wniosek Z.G. (dalej: uczestniczka postępowania), która argumentowała go tym, że w dniu 27 lipca 2012 r. zamieszkała wspólnie z małoletnią w przedmiotowej nieruchomości.
Straż gminna, pismem z dnia 27 września 2012 r., poinformowała organ prowadzący postępowanie, iż we wspomnianym lokalu zamieszkuje od lipca 2012 r. uczestniczka postępowania wraz z małoletnią.
W dniu 27 września 2012 r. skarżący oświadczył do protokołu, że jego siostra (uczestniczka postępowania) od sierpnia 2012 r. zamieszkuje wspólnie z małoletnią w należącej do niego nieruchomości. Dodał również, że nie wyraża zgody na zameldowanie małoletniej w jego nieruchomości i dołączył kopię pisma Kancelarii Radców Prawnych z dnia 7 września 2012 r., w którym wzywa siostrę do opróżnienia, opuszczenia i wydania spornego lokalu.
Ze złożonych w dniu 16 października 2012 r. zeznań uczestniczki postępowania wynika, że w sierpniu 2012 r., po zamieszkaniu z dzieckiem w spornym lokalu, poprosiła skarżącego (brata) o zameldowanie na pobyt stały małoletniej w miejscu faktycznego pobytu. Skarżący odmówił spełnienia jej prośby i w związku z tym wystąpiła z wnioskiem o zameldowanie małoletniej. Oświadczyła również, że brat zmusza ją do opuszczenia należącego do niego lokalu.
W dniu 16 października 2012 r. skarżący oświadczyli do protokołu, że nie wyrażają zgody na zameldowanie małoletniej w ich lokalu, podkreślając że uczestniczka postępowania od kilku lat przebywała w Austrii, a do Polski przyjeżdżała sporadycznie.
W dniu 26 października 2012 r. organ prowadzący postępowanie przeprowadził dowód z oględzin spornego lokalu, podczas których stwierdzono, że lokal ten zamieszkuje uczestniczka postępowania wraz z małoletnią, której jest opiekunem prawnym. Uczestniczka wyjaśniła, że obecnie jest na rocznym urlopie, który może być przedłużony do trzech lat. Stwierdziła również, że nie zamierza w najbliższym czasie wracać do Austrii, ponieważ małoletnia jest w Polsce pod opieką medyczną.
Uznając za wystarczający zgromadzony dotychczas materiał dowodowy Wójt decyzją z dnia 5 listopada 2012 r. orzekł o zameldowaniu małoletniej na pobyt stały w spornym lokalu.
Od decyzji tej skarżący wnieśli odwołanie.
Po rozpoznaniu tego odwołania Wojewoda stwierdził, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast jeżeli zgłoszone dane budzą wątpliwości o dokonaniu zameldowania lub wymeldowania rozstrzyga właściwy organ gminy. Rozstrzygając wątpliwości co do charakteru pobytu organ nie może ograniczyć się do bezkrytycznego przyjęcia oświadczenia woli osoby meldującej się, co do jej zamiaru. O kwalifikacji pobytu decyduje bowiem nie tylko treść oświadczenia, ale również okoliczności faktyczne wskazujące na rzeczywisty zamiar osoby podlegającej obowiązkowi meldunkowemu.