Dnia 6 grudnia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA: Wanda Wiatkowska - Ilków (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA: Marcin Miemiec Asesor WSA: Alojzy Wyszkowski Protokolant: Małgorzata Rutkiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2005 roku na rozprawie przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Anny Głowacińskiej sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego - oddala skargę
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w P. Z. wydał w dniu [...] r. na podstawie art. 104 kpa oraz art. 31, 32 i 43 ustawy o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990 r. (Dz. U. Nr 64/98, poz. 414 z późn. zm.) decyzję Nr [...], którą odmówił skarżącemu - E. S. przyznania zasiłku celowego na zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ I instancji wskazał, iż E. S. w dniu [...] r. złożył wniosek o przyznanie zasiłku celowego w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, to jest na zakup opału, żywności, środków higieny - rzeczy codziennego użytku.
Wskazano również, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego, to jest przedstawionych dokumentów oraz przeprowadzonego w dniu [...] r. wywiadu środowiskowego wynika, że skarżący mieszka w lokalu czynszowym, którego głównym najemcą jest jego matka - W. S., jednakże skarżący prowadzi odrębne gospodarstwo domowe, albowiem zajmuje jeden pokój na II piętrze. Ponadto skarżący jest bezrobotnym, bez prawa do pobierania zasiłku, tym samym spełnia warunki określone w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej i może ubiegać się o pomoc finansową.
W myśl art. 3 ustawy, pomocy społecznej na zasadach określonych w ustawie udziela się rodzinom i osobom , a w szczególności z powodu:
- ubóstwa,
- sieroctwa,
- bezdomności,
- ochrony macierzyństwa,
- bezrobocia,
- niepełnosprawności,
- długotrwałej choroby,
- bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych,
- alkoholizmu lub narkomanii,
- trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego,
- klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej wskazał, że zasiłek celowy jest świadczeniem przyznawanym w ramach realizacji zadań własnych Gminy, nie ma on jednak charakteru publicznego prawa podmiotowego, gdyż przyznawany jest w ramach uznania administracyjnego.
Jednocześnie przyznanie tego świadczenia determinowane jest posiadanymi przez Ośrodek Pomocy Społecznej środkami pieniężnymi. Organ pierwszoinstancyjny wskazał, iż ośrodek nie może dać więcej niż posiada. W sytuacji kiedy środki są ograniczone, a potrzebujących jest wielu, jest rzeczą naturalną, że Ośrodek Pomocy Społecznej w pierwszej kolejności zaspokaja potrzeby osób i rodzin nie mających żadnych dochodów lub osób i rodzin szczególnie pomocy potrzebujących.
Od powyższej decyzji E. S. pismem z dnia [...] r. z wniósł odwołanie, w którym poza ogólnym stwierdzeniem, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją, nie wskazał z jakich powodów uznaje, że narusza ona jego interes.
W związku z powyższym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w dniu [...] r. na postawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 2 ust. 3 i 4, art. 3 pkt 2 -11, art. 4 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. - o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 z późn. zm.) wydało decyzję Nr [...], którą utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy podał, iż zasiłek celowy należy do grupy świadczeń z pomocy społecznej, które są przyznawane, gdy są spełnione łącznie dwie przesłanki takie jak: