1) matce lub ojcu,
2) opiekunowi faktycznemu dziecka,
3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności - jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Mając na względzie brzmienie powyższego przepisu Kolegium Odwoławcze uznało, że warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w przypadku dziecka, które ukończyło 16 rok życia jest legitymowania się przez nie orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym, który Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela wyrażono pogląd "że taka wykładnia art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych jest błędna i prowadzi rezultatów sprzecznych z ratio legis tego przepisu, jakim jest wsparcie finansowe przez państwo osób rezygnujących lub niepodejmujących zatrudnienia w celu sprawowania osobistej opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, które ze względu na tę dysfunkcję nie ma możliwości samodzielnej egzystencji względnie mają w znacznym stopniu ograniczoną i wymaga stałego wsparcia opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. Prowadzi także do nieuprawnionego różnicowania sytuacji prawnej opiekunów niepełnosprawnych dzieci ze wskazaniami dotyczącymi art. 6b pkt 7 i 8 powołanej ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej, z tego względu że stopień niepełnosprawności dla dzieci powyżej 16 roku życia został określony na poziomie niższym niż znaczny.
W tym stanie przez orzeczenie o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami, o którym stanowi art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych rozumieć należy zarówno orzeczenie wydawane w stosunku do osób nieprzekraczających 16 roku życia, jak też orzeczenie o zaliczeniu osoby niepełnosprawnej do innego niż znaczny stopnień niepełnosprawności (np. umiarkowanego), o ile w treści takich orzeczeń, w tym wypadku na skutek wyroku sądowego, zawarte zostały wskazania dotyczące konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna osoby niepełnosprawnej w procesie jej leczenia, rehabilitacji i edukacji (por. wyroki: WSA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 1502/15, WSA we Wrocławiu z dnia 15 stycznia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 456/15, WSA w Opolu z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Op 208/16).