Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Masternak- Kubiak Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant Robert Hubacz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 6 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wypłaty odprawy pieniężnej w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej I. stwierdza nieważność decyzji I i II instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Przedmiotem skargi wniesionej przez W. B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. z dnia [...]r., Nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w J. G. z dnia [...]r., Nr [...] wydaną z powołaniem się na przepisy art. 104 w związku z art. 94 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), którą stwierdzono prawo W. B. do świadczenia pieniężnego w postaci odprawy pieniężnej w wysokości 560% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym - stwierdzone decyzją Nr [...] z dnia [...] r. oraz powierzono wypłatę określonego świadczenia Wojewódzkiemu Sztabowi Wojskowemu we W. pomniejszoną o różnicę dokonanej wypłaty świadczenia przypadającej na dzień 30 czerwca 2003 r., w wysokości 500% uposażenia zasadniczego z dodatkami o charakterze stałym.
Z akt sprawy wynika, że starszy chorąży W. B. pełniący zawodową służbę wojskową w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w J. G. został w dniu [...] r. zwolniony z tej służby na podstawie art. 111 pkt 9 lit. a i art. 114 ust. 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz § 7 ust. 1 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 50, poz. 483). Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Komendant Wojskowej Komendy Uzupełnień w J. G. na mocy art. 104 w związku z art. 94 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (zwanej dalej ustawą) stwierdził prawo W. B. do odprawy pieniężnej w wysokości 560% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym oraz powierzył jego wypłatę Wojewódzkiemu Sztabowi Wojskowemu we W. Według organu pierwszej instancji wobec dokonanego wypowiedzenia z uwzględnieniem okresu zawodowej służby wojskowej wynoszącego [...] stronie przysługuje prawo do odprawy w wysokości 560% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym zgodnie z art. 94 ust. 1 i 2 ustawy. Powyższą decyzję strona otrzymała w dniu [...] r. i nie odwołała się od niej.
Kolejną decyzją pierwszo-instancyjną z dnia [...] r. , Nr [...] organ administracji wojskowej wskazał, że podstawą powierzenia wypłaty odprawy pomniejszonej o dokonaną w dniu [...] r. wypłatę odprawy w wysokości 500% uposażenia zasadniczego stanowi pismo Dowództwa Wojsk Lądowych Nr [...] z dnia [...] r.
W odwołaniu od powyższej decyzji pierwszo-instancyjnej strona wniosła o jej uchylenie i zmianę oraz wypłatę świadczenia w wysokości 560% uposażenia zasadniczego, podnosząc, że decyzja z dnia [...] r. nie zawiera żadnej podstawy prawnej pozwalającej zmienić decyzję z dnia [...] r. Odwołujący wywodził, że decyzją z dnia [...] r., Nr [...] organ administracji wojskowej jednoznacznie stwierdził jego prawo do odprawy w wysokości 560% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, a decyzja ta nie zawierała żadnych pomniejszeń o kwotę wypłaconą w dniu [...] r. Jego zdaniem obowiązujące w dniu [...] r. przepisy nie zmieniły się do chwili wydania decyzji pierwszoinstancyjnej z dnia [...] r., wobec tego, że decyzja ta nie została zaskarżona, to uprawomocniła się i wiąże w równym stopniu odwołującego oraz organ. Odwołujący podniósł również zarzut przedawnienia wobec dochodzonej przez organ wojskowy należności pobranej w wysokości 500% uposażenia zasadniczego pobranej w 2003 r. Ponadto w jego ocenie w 2003 r. nabył on prawo do odprawy , a przepisy obowiązujące w tej dacie nie stanowiły, że w przypadku przywrócenia do służby będzie zobowiązany zwrócić pobrane świadczenia.