Należy w tym miejscu przywołać charakterystyczne dla powstałej sytuacji zdanie zawarte w skardze, mówiące, że "skarżąca nie ma telefonu i nie kontaktuje się z matką i siostrami - więc zakładając, że list przychodzi na adres korespondencji podpisujący nie może go otworzyć bo grozi mu 3 lata więzienia i nie wie czy to pilny list, nie może skontaktować się - nie może pisać pism do nadawcy jako nikt. Oznacza to, że adres do korespondencji jest ważny wraz z uznaniem ojca za pełnomocnika".
Z powyższego fragmentu skargi wynika, że skarżący jako domownik obawia się z przyczyn wskazanych wyżej odbierać korespondencji adresowanej do córki, jak również to, że skarżąca nie interesuje się pozostawianą korespondencją.
Oczywiste jest, że organ nie może bez odpowiedniego pełnomocnictwa kierować korespondencji ze wskazaniem nazwiska ojca skarżącej.
Skarżąca jest bowiem osobą pełnoletnią, ma pełną zdolność do czynności prawnych.
Należy też podkreślić, że dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania istotne jest spełnienie warunków określonych w wymienionym wyżej art. 58 k.p.a. natomiast nie może być podstawą do jego uwzględnienia fakt - istotny wprawdzie obiektywnie dla strony, że jest ona pozbawiona ubezpieczenia zdrowotnego i jest osobą chorą. Taka sytuacja zdrowotna uzasadnia szczególną staranność w realizowaniu zobowiązań wobec Powiatowego Urzędu Pracy.
Reasumując uznać należy, że skarżąca nie uprawdopodobniła, że bez własnej winy uchybiła terminowi do wniesienia odwołania od decyzji z dnia 20 kwietnia 2018 r.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak wyżej.