Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Anna Rudzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej oddala skargę w całości.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. decyzją z dnia [...] czerwca 2015r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.) oraz art. 30 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1228 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. W., od decyzji wydanej przez działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta B. Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], o umorzeniu M. W. kwoty 2.691,90 zł z należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej na rzecz A. W., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu podało, że decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. orzekł o umorzeniu M. W. kwoty 2.691,90 zł z należności z tytuł wypłaconej zaliczki alimentacyjnej na rzecz A. W. Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji podał, że M. W. od dnia 1 lutego 2012 r. co miesiąc reguluje należności alimentacyjne w pełnej wysokości na rzecz uprawnionej A. W. Tym samym w ocenie organu pierwszej instancji zaistniała podstawa wynikająca z art. 30, ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, aby umorzyć M. W. kwotę 2.691,90 zł, czyli 30% długu z tytułu alimentów na rzecz A. W. wynoszącego 8.972,99 zł.
Od decyzji odwołał się M. W.
Odwołujący zakwestionował decyzję w zakresie odmowy umorzenia zaległości alimentacyjnych w pozostałym zakresie. Odwołujący podniósł, że nie ma obiektywnych możliwości uregulowania należności alimentacyjnych i tym samym w jego ocenie spełnia ustawowe przesłanki wynikające z art. 28 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów do umorzenia mu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Odwołujący wyraził pogląd, że egzekwowanie długu nie będzie prowadziło bezpośrednio do zaspokojenia Skarbu Państwa, a jedynie doprowadzi wnioskodawcę na skraj ubóstwa.
W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie zadłużenia w całości, ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. uzasadniając swoją decyzję podało co następuje:
Podaniem z dnia 2 lutego 2015 r. M. W. zwrócił się do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. o umorzenie należności wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentacji na rzecz A. W. i P. W., które na dzień złożenia podania wynosiły wraz z ustawowymi odsetkami 17.424,14 zł. Miejsko- Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w S. po wstępnej analizie podania stwierdził, że M. W. nie posiada zaległości z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego, a kwota, o umorzenie której występuje, jest zadłużeniem z tytułu zaliczek alimentacyjnych wypłaconych na podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Przy takich ustaleniach Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w S. uznał się za organ niewłaściwy do rozpatrzenia podania M. W. i pismem z 9 lutego 2015 r. przekazał je do rozpatrzenia Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B., posiadającemu status organu właściwego dłużnika.