Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg /spr./ Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Krupiński Asesor WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant: Agnieszka Figura po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2005r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Wojewody D. z dnia [...]r., Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego oddala skargę
Wojewoda D. decyzją z dnia [...]r. Nr [...]działając na podstawie art. 37j ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. tj. z 2001r., Nr 6, poz. 56 ze zm.); dalej ustawa o zatrudnieniu oraz art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2001r. o zmianie m.in. ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 154, poz. 1793); dalej ustawa o zmianie ustawy o zatrudnieniu i art. 138 § 1 pkt 1 kpa - po rozpoznaniu odwołania J. L. od decyzji Starosty J. z dnia [...]r., Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że dnia [...]r. J. L. zarejestrował się w urzędzie pracy i udokumentował staż pracy w wymiarze [...] lat [...] miesięcy i [...] dni, w tym [...] lat i [...] dni zatrudnienia wykonywanego w szczególnych warunkach i w związku z tym z dniem [...]r. J. L[...] nabył prawo do zasiłku dla bezrobotnych w kwocie 120 % zasiłku podstawowego. W dniu rejestracji J. L. złożył też wniosek o przyznanie prawa do zasiłku przedemerytalnego. Po uzupełnieniu dokumentów dotyczących przebiegu zatrudnienia (przy czym ostatni dokument został złożony dnia [...]r.), organ I instancji ustalił, że J. L. nie spełnia warunków określonych w art. 37j ustawy o zatrudnieniu i decyzją z dnia [...]r. orzekł o odmowie przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego.
W dniu [...]r. J. L. złożył odwołanie od tej decyzji, w którym podniósł, że już w dniu rejestracji spełniał warunki do nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego, jedynie z uwagi na brak możliwości poszczególne dokumenty potwierdzające zatrudnienie dostarczył później. Dodatkowo ponownie wniósł o doliczenie do stażu pracy okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych.
W uzasadnieniu tym stwierdzono, że odwołanie J. L. należy rozpatrzyć na podstawie ustawy o zatrudnieniu w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2001r. Zgodnie z obowiązującym wówczas art. 37j tej ustawy prawo do zasiłku przedemerytalnego przysługuje osobie spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku oraz posiadającej jednocześnie okres uprawniający do emerytury, jeżeli; 1) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn lub 2) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 25 lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat wykonywania prac uznanych w przepisach emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy (Dz. U. Nr 25, poz. 131 ze zm.) wynika, że udokumentowanie okresu zatrudnienia następuje w oparciu o świadectwa pracy i inne dokumenty niezbędne do ustalenia uprawnień osoby bezrobotnej. J. L. w dniu rejestracji nie spełniał żadnego z warunków określonych w art. 37j ustawy o zatrudnieniu. Przesłanek tych J. L. nie spełniał również, gdy przedłożył w organie I instancji pozostałe dokumenty dotyczące jego zatrudnienia w tym zaświadczenie o wykonywaniu pracy podczas pozbawienia wolności oraz zaświadczenie o okresie przebywania na zasiłku dla bezrobotnych. Ponownie ustalony staż pracy wyniósł bowiem [...] lat [...]miesięcy i [...] dni, przy czym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach nie uległ zmianie. Organ I instancji nie mógł przy obliczaniu stażu pracy uwzględnić okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych, czyli okresu: od [...]r. do [...]r. oraz od [...]r. do [...]r., ponieważ nie posiadał do tego legitymacji ustawowej, gdyż pobierany aktualnie zasiłek dla bezrobotnych podlegał wliczeniu do stażu pracy jedynie na przełomie roku [...]/[...]. Poza tym zarówno przed [...]r. jak i [...]r. zasiłek ten nie był i nie jest okresem zwiększającym staż pracy zgodnie z ustawą o zatrudnieniu. Organ I instancji słusznie wyłączył też z okresu uprawniającego do zasiłku okres pracy wykonywanej podczas tymczasowego aresztowania (od [...]r. do [...]r.), ponieważ dokument ten został przedłożony w [...]r. kiedy to z ustawy o zatrudnieniu wyłączono takie świadczenie jak zasiłek przedemerytalny. Organ II instancji na marginesie zauważył, że nawet gdyby J. L. zaliczono wbrew wszystkiemu okres pracy w areszcie na mocy art. 11 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o zatrudnieniu to strona nadal nie posiadałaby stażu pracy co najmniej 30 lat niezbędnego do nabycia zasiłku w wyższym wymiarze, gdyż wówczas staż pracy J. L. wynosiłby tylko [...] lat [...] miesiąc i [...] dni (udokumentowany staż pracy [...] lat [...] miesięcy i [...] dni + [...] miesiące i [...] dni okresu pracy podczas pozbawienia wolności ). To jednak przy wymogu posiadania przez mężczyznę co najmniej 30 lat pracy, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach nie pozwala na zajęcie korzystnego stanowiska dla strony.