Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant Anna Rudzińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 lipca 2012 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku stałego oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., decyzją z dnia [...] 2011 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 8, art. 36 pkt 2c, art. 37, art. 106 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. nr 115, poz. 728 ze zm.); dalej ustawy, po rozpoznaniu odwołania H. B. (dalej: skarżący) od, wydanej z upoważnienia Burmistrza P. Z., decyzji Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w P. Z., z dnia [...] 2011 r., nr [...] przyznającej zasiłek stały w kwocie 372,47 zł w okresie od 1 sierpnia 2011 r. do 28 lutego 2012 r. oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne w powyższym okresie w wysokości określonej przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji I instancji wskazano, że z aktualizacji wywiadu środowiskowego wynika, że skarżący jest osobą pełnoletnią, samotnie gospodarującą, niezdolną do pracy, posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. W decyzji tej ustalono, że miesięczny dochód skarżącego wynosi 104,53 zł i nie przekracza kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, które wynosi 477 zł.
W związku z powyższym organ I instancji, zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 ustawy, przyznał skarżącemu zasiłek stały w kwocie 372,47 zł, stanowiącej różnicę między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej (477 zł) a dochodem tej osoby (104,53 zł), dodając, że kwota tego zasiłku nie może być wyższa niż 444 zł i niższa niż 30 zł miesięcznie. Jako przyczynę uzasadniającą przyznanie tego zasiłku podano niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym (orzeczenie z dnia 20 lutego 2009 r. ) i ubóstwo.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący wniósł o merytoryczne rozpoznanie sprawy i skontrolowanie postępowania OPS, umorzenie postępowania OPS z dnia 17 sierpnia 2011 r. i uchylenie decyzji oraz przyznanie zasiłku stałego od marca 2009 r. w pełnej wysokości, czyli w kwocie 444 zł. Zarzucił fałszowanie dowodów, które doprowadziły do przyznania zasiłku stałego od dnia 1 sierpnia 2011 r. i pomniejszenie jego wysokości o nieistniejący dochód w kwocie 104,53 zł. Kategorycznie zaprzeczył, że złożył wniosek o przyznanie zasiłku stałego w dniu 3 sierpnia 2011 r. i że osiągnął dochód w kwocie 104,53 zł. Prawdą jest natomiast, że w dniu 18 marca 2009 r. zwrócił się o ustalenie zabezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 67, art. 68, art. 69 Konstytucji RP, realizowanego przez organy pomocy społecznej, co potwierdza protokół OPS z dnia 18 marca 2009 r. Do dnia 17 sierpnia 2011 r. OPS nie podejmował żadnych działań, które zabezpieczyłyby jego egzystencję od lutego 2009 r., tj. od daty kiedy stał się osobą niepełnosprawną.
Kolegium po rozpoznaniu odwołania stwierdziło, że zgodnie zasadą dwuinstancyjności organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać sprawę rozstrzygniętą decyzją organu I instancji z zastrzeżeniem art. 138 § 2 kpa. Organ odwoławczy nie może zatem ograniczyć się do kontroli decyzji organu I instancji, gdyż obowiązany jest ponownie rozstrzygnąć sprawę. W wyroku NSA z dnia 22 marca 1996 r., sygn. akt SA/Wr 1996/95 podkreślono, że istota administracyjnego toku instancji polega na dwukrotnym rozstrzygnięciu tej samej sprawy, nie zaś na kontroli zasadności argumentów podniesionych w stosunku do orzeczenia organu I instancji. Wynika to z art. 138 kpa, który przyznaje organowi odwoławczemu kompetencję do merytorycznego rozpoznania sprawy, czego następstwem jest utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji lub jej uchylenie i zmiana.