Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Julia Szczygielska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant starszy asystent sędziego Krzysztof Caliński po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 29 marca 2018 r. sprawy ze skargi Ż. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. na rzecz skarżącej Ż. J. kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] XII 2017 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. (dalej "organ") po rozpatrzeniu odwołania Ż. J. (dalej "skarżąca") od decyzji Prezydenta J. z [...] XI 2017 r. (nr [...]) przyznającej świadczenie wychowawcze na rzecz H. J. oraz odmawiającej przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz J. C. - utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
W motywach decyzji organ wyjaśnił, że w myśl art. 8 ust. 2 ustawy z 11 II 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2017 r. poz. 1851) - dalej "ustawa" - świadczenie wychowawcze nie przysługuje na dane dziecko, jeżeli osobie samotnie wychowującej dziecko nie zostało ustalone, na rzecz tego dziecka od jego rodzica, świadczenie alimentacyjne na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd. W ocenie organu w sprawie było bezsporne, że skarżąca jest osobą samotnie wychowującą małoletniego J. C. oraz nie dysponuje tytułem wykonawczym ustalającym na jego rzecz świadczenia alimentacyjne. Jednocześnie organ wyjaśnił, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki z art. 8 ust. 2 pkt.1-5 ustawy, umożliwiające przyznanie świadczenia wychowawczego, mimo braku tytułu wykonawczego ustalającego świadczenie alimentacyjne. W szczególności, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza treść ugody sądowej oraz oświadczenia skarżącej, organ uznał, że skarżąca nie ma ustalonych alimentów od ojca dziecka, jak również sąd nie zobowiązał jednego z rodziców do ponoszenia całkowitych kosztów utrzymania dziecka, skutkującego zwolnieniem drugiego z rodziców ze świadczenia alimentacyjnego na rzecz tego dziecka. W ocenie organu, nie było również podstaw by stwierdzić, że J. C. objęty jest opieką naprzemienną. Analiza treści ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w J. w dniu [...] XII 2016 r. (sygn. akt [...]) nie pozwala przyjąć, że istnieje w tym przypadku opieka naprzemienna obojga rodziców sprawowana w porównywalnych i powtarzających się okresach. Z jej postanowień wynika raczej, że udział M. C. (ojca dziecka) w wychowywaniu dziecka jest ograniczony. W takich warunkach, biorąc ponadto pod uwagę brak wyraźnego orzeczenia sądowego o opiece naprzemiennej, nie było - zdaniem organu - podstaw do stwierdzenia opieki naprzemiennej. W konsekwencji należało utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy.
W skardze na powyższą decyzję zarzucono naruszenie art. 19 ust. 4 ustawy, polegające na niewywiązaniu się organów obu instancji z obowiązku wezwania skarżącej do uzupełnienia wniosku w terminie 3 miesięcy, poprzez dostarczenie tytułu wykonawczego ustalającego wysokość świadczeń alimentacyjnych. Skarżąca oświadczyła przy tym, że uzyskała postanowienie Sądu Rejonowego w J. z [...] XII 2017 r. (sygn. akt. [...]) zabezpieczające jej powództwo o alimenty na rzecz J. C. w ten sposób, że zobowiązuje M. C. do uiszczania na rzecz małoletniego J. C. tytułem alimentów kwot po 500 zł miesięcznie począwszy od [...] XI 2017 r. Kopię postanowienia skarżąca załączyła do skargi. Wobec spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek przyznania na rzecz J. C. świadczenia wychowawczego należy - zdaniem skarżącej - przyznać to świadczenie, ewentualnie uchylić zaskarżoną decyzję.