Ponieważ decyzja nadania w dniu [...]r. stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego Pani I. M. przez dyrektora Szkoły Podstawowej nr [...] we W., akt nr [...], została wydana niezgodnie z art. 9b ust.1, art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, a więc z rażącym naruszeniem prawa, stwierdzono zaistnienie przesłanki określonej w art. 156 § 1 pkt 2 kpa.
Od powyższej decyzji Pani I. M. odwołała się wnosząc o jej uchylenie zarzucając organowi I instancji naruszenie art. 155 oraz art. 156 § 2 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie, w sytuacji gdy nie wyraziła zgody na stwierdzenie nieważności decyzji. Powołała się również konstytucyjną ochronę praw nabytych, a stwierdzenie nieważności decyzji jest równoznaczne z jej uchyleniem lub zmianą. Nigdy nie wyraziła zgody na stwierdzenie nieważności decyzji.
D. Kurator Oświaty utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta W., podzielając ustalenia faktyczne i prawne zawarte w zaskarżonej decyzji, podając, że odwołanie nie jest zasadne bowiem Pani I. M. nie spełniła w dniu nadania stopnia nauczyciela kontraktowego wymogów określonych w art. 9 ust. 1 pkt 1 z Karty Nauczyciela, z którego wynika, że na stanowisku nauczyciela może być zatrudniona osoba, która posiada wykształcenie wyższe z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym lub ukończyła zakład kształcenia nauczycieli i podejmuje pracę na stanowisku, do którego są to wystarczające kwalifikacje.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając jej obrazę prawa procesowego, art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy podczas wydawania decyzji nie naruszono rażąco obowiązujących przepisów prawa. Wskazała dalej, że stwierdzenie nieważności decyzji pozbawiło ją możliwości korzystania z praw nabytych, co obniża zaufanie obywateli do obowiązującego prawa.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje ustalenia faktyczne i prawne zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powołany przepis uzasadnia rozpatrywanie niniejszej skargi przez tutejszy Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz. U. nr 153, poz. 1269/, sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Według art. 1 § 2 powołanej ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Określone w art. 145 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) podstawy prawne uwzględnienia skargi ograniczone zostały do naruszenia prawa, a zatem kontrolując decyzję administracyjną sąd bada zgodność z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem jeżeli jest zgodna z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego.