WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, Dnia 2 kwietnia 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym, Przewodniczący Sędzia NSA - K. Strzępek /spr/, Sędziowie NSA - A.Gliniecki, A.Plucińska-Filipowicz, Protokolant - api .prok .A. Drewnowska po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 1998 r., sprawy ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...], w przedmiocie odmowy przyznania prawa wieczystego użytkowania do nieruchomości położonej przy ul. [...]: 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz .... kwotę 120,-zł /sto dwadzieścia/zł, na rzecz M. W. kwotę 30,-zł/trzydziestu/zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją [...] dnia [...], wydaną przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na podstawie art. 7 ust. 2 w związku z art. 5 dekretu z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), po ponownym rozpoznaniu wniosku z dnia 3 czerwca 1948r., odmówiono jako następcom prawnym poprzednich właścicieli nieruchomości warszawskiej, prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego przy ul. [...] w W., pochodzącej z dawnej hipoteki Nr [...]. W uzasadnieniu swojej decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że nieruchomość położona przy ul. w W. objęta została działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności ± użytkowaniu gruntów na obszarze m.st.Warszawy, która obecnie wraz z budynkiem jest własnością Gminy Warszawa-Centrum. Zgodnie z art.7 ust.1 i 2 powołanego dekretu - dotychczasowi właściciele lub ich następcy prawni uprawnieni byli do złożenia w ciągu sześciu miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę wniosku o przyznanie prawa użytkowania wieczystego, a gmina miała obowiązek uwzględnienia wniosku, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowych właścicieli dało się pogodzić z przeznaczeniem tych gruntów w planie zabudowania. W Dzienniku Urzędowym Nr 7 Rady Narodowej i Zarządu Miejskiego m.st.Warszawy z dnia 2 maja 1947r. ukazało się ogłoszenie O przystąpieniu do obejmowania gruntów w posiadanie przez Gminę m.st.Warszawy, w którym podano do wiadomości osób zainteresowanych, że zgodnie z dekretem z dnia 26 października 1945r. oraz rozporządzeniem Ministra Odbudowy z dnia 7 kwietnia 1946r. wydanym w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej w sprawie obejmowania gruntów w posiadanie przez Gminę m.st.Warszawy /Dz.U.R.P. Nr 16,poz.112/ przystępuje do objęcia w posiadanie na rzecz Gminy m.in.przedmio- towej nieruchomości, umieszczonej w ogłoszeniu pod poz.169, a termin oględzin gruntu wyznacza się na dzień 27 czerwca 1947 r.
Objęcie natomiast gruntu przez Gminę nastąpiło w dniu [...], to jest z dniem ogłoszenia w Dzienniku Urzdowym Nr 13 z dnia 31 lipca 1947r. Rady Narodowej i Zarządu Miasta st. Warszawy, że przedmiotowa nieruchomość została umieszczona pod poz. 68. Z materiału zaś dowodowego znajdującego się w aktach sprawy wynika, że pełnomocnik poprzedniego właściciela złożył wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu w dniu [...], a więc w 5 miesięcy po upływie terminu określonego w art. 7 ust. l cytowanego dekretu. Przewidziany w tym przepisie termin ma charakter terminu prekluzyjnego, nie może być przedłużony, a jego upływ powoduje ujemne skutki dla strony. Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji nadmienił, że rozpoznanie obecnie tego wniosku nastąpiło po stwierdzeniu przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 7 września 1992 r. nieważności orzeczenia Prezydenta m. st. Warszawy z dnia 19 grudnia 1949 r. o odmowie dotychczasowemu właścicielowi przyznania prawa własności czasowej do gruntu.
Od powyższej decyzji wnieśli odwołania [...] i w imieniu swoim i pozostałych następców prawnych [...]. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji podnieśli, że organ pierwszej instancji przy wydaniu decyzji nie wyjaśnił dostatecznie, czy przy obejmowaniu gruntu przez Gminę m. st. Warszawy spełnione zostały wszystkie wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Odbudowy z dnia 7 kwietnia 1946 r., wydanym w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej w sprawie obejmowania gruntów przez Gminę m. st. Warszawy /Dz. U. R.P. Nr l6,poz.112/, istotne dla ustalenia biegu terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej. Nie zawiadomiono bowiem właściciela gruntu o przeprowadzanych czynnościach, chociaż jego adres był znany organowi, a właściciel nieruchomości posiadał decyzję Okręgowego Urzędu Likwidacyjnego w Warszawie z dnia [...] o przywróceniu mu posiadania nieruchomości.