Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2008 r. sprawy ze skargi P.P. na bezczynność Dyrektora Izby Celnej w K. w przedmiocie służby celnej zobowiązuje Dyrektora Izby Celnej w K. do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia [...], w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
P. P. pismem z dnia [...] r., skierowanym do Dyrektora Izby Celnej w K. wniósł, na podstawie art. 154 § 1 k.p.a., o uchylenie decyzji tego organu z [...] r. nr [...] o [...]. W uzasadnieniu wskazał, że w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zmianie ustawy o Służbie Celnej został uchylony pkt 8a i 8b art. 25 ustawy o Służbie Celnej. W oparciu o te właśnie przepisy była wydana powyższa decyzja. Na tej podstawie oraz powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego domagał się odstąpienia od zasady trwałości decyzji poprzez jej uchylenie i [...]. Ponadto argumentował, że za powyższym przemawia również szeroko rozumiany ład społeczny w demokratycznym państwie prawa jak również zasady sprawiedliwości społecznej oraz równości określone w art. 2 i art. 32 Konstytucji RP, gdyż obecnie, po zmianie przepisów, funkcjonariusze celni [...], podobnie jak we wszystkich służbach mundurowych.
Powyższy wniosek wpłynął do Dyrektora Izby Celnej w K. w dniu [...]r.
Z uwagi na niezachowanie przez Dyrektora Izby Celnej w K. terminu do załatwienia wniosku o uchylenie decyzji [...] pismem z dnia [...]r. P. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność tego organu. Z treści skargi wynika, że skarżący nie otrzymał żadnej odpowiedzi w sprawie przedmiotowego wniosku jak również nie został poinformowany o przedłużeniu terminu do jej udzielenia.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w K. postulował jej oddalenie. Informacja w przedmiocie [...] została bowiem udzielona skarżącemu pismem z dnia [...] r. W piśmie tym wyjaśniono, że prawidłowość decyzji [...] skarżącego [...] została potwierdzona wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem wzruszenie tej decyzji jest niemożliwe, natomiast jedyna szansą [...] jest [...] lub [...] w stosunku do niego. Nadto, odwołując się do orzecznictwa Naczelnego sądu Administracyjnego stwierdzono, że nie można organowi administracyjnemu zarzucić bezczynności, jeżeli przepis prawa nie zobowiązał go do wydania decyzji, postanowienia lub innego aktu, bądź podjęcia czynności adresowanej do strony. Zaznaczono również, że zgodnie z dyspozycją art. 52 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 37 § 1 k.p.a. skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia w postaci zażalenia, co czyni jego skargę niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości orzeka między innymi w zakresie skarg na bezczynność organów administracji w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4. Właściwość Sądu dotyczy zatem niepodejmowania przez organy administracji decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.