Sprawa ze skargi na bezczynność Komendanta Policji w przedmiocie wydania decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Tomasz Grossmann (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi P. P. na bezczynność Komendanta Policji w przedmiocie wydania decyzji oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji
Uzasadnienie strona 1/7

Pismem z [...] stycznia 2018 r. mł. asp. P. P. (dalej też jako "Wnioskodawca" lub "Skarżący"), zastępowany przez ad W., wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji (zwanego też dalej "Komendantem Wojewódzkim" lub "Organem") polegającą na tym, iż Komendant Wojewódzki nie wydał decyzji administracyjnej w przedmiocie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie. Zarzucając naruszenie:

1) art. 104 § 1 k.p.a. poprzez niewydanie decyzji administracyjnej w zakresie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, pomimo tego, że kwestia ta dotyczy indywidualnych praw Skarżącego, co uniemożliwiło stronie kontrolę instancyjną sposobu wyliczenia tego równoważnika;

2) art. 8 § 1 i 2 k.p.a. poprzez przeprowadzenie postępowania w taki sposób, że strona tego postępowania straciła zaufanie do organów władzy publicznej, które pomimo kilku wniosków o zajęcie stanowiska w sprawie poprzez wydanie decyzji lekceważyły argumenty Skarżącego powtarzając swoje pierwotne stanowisko w sprawie, pełnomocnik Skarżącego wniósł o:

- stwierdzenie, że Organ dopuścił się bezczynności;

- zobowiązanie Organu do wydania w określonym terminie decyzji;

- stwierdzenie, że bezczynność Organu miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

- zasądzenie na rzecz Skarżącego od Organu zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi jej autor wyjaśnił, że [...] kwietnia 2017 r. podinsp. A. S., jako Przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego NSZZ Policjantów województwa [...], zwrócił się we własnym imieniu oraz w imieniu czterech innych policjantów, w tym mł. asp. P. P., z wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnych w sprawie wysokości równoważników pieniężnych w zamian za umundurowanie. W odpowiedzi na ten wniosek Zastępca Komendanta Policji poinformował Skarżącego o zasadach ustalania wysokości tego równoważnika. W związku z ponowieniem wniosku przez Skarżącego, pismem z [...] czerwca 2017 r. Zastępca Komendanta Policji wskazał, że sprawa równoważnika nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Takie stanowisko zostało również podtrzymane w dalszej korespondencji, w związku z czym Skarżący [...] listopada 2017 r. złożył zażalenie do Komendanta Głównego Policji na bezczynność Komendanta Policji. W dniu [...] grudnia 2017 r. wydane zostało postanowienie nr [...] o uznaniu zażalenia za bezzasadne.

Nie zgadzając się z tym stanowiskiem, pełnomocnik Skarżącego podniósł w szczególności, że przepisy prawa materialnego przewidują niejednokrotnie decyzyjną formę załatwienia sprawy nie tylko w sposób bezpośredni, lecz także przez określenie w formie czasownikowej kompetencji organu do rozstrzygania sprawy, np. "zezwala", "stwierdza", "przydziela". Skoro w rozporządzeniu w sprawie wysokości i warunków przyznawania policjantom równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie zawarto sformułowanie "przyznaje się", a nadto sprawa ma niewątpliwie charakter sprawy administracyjnej, to uznać należy, że rozstrzygnięcie w tej sprawie powinno przybrać formę decyzyjną. Tym bardziej, że w sprawach dotyczących równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, policjanci otrzymują decyzję administracyjną, i to zarówno w przypadku przyznania tego równoważnika, jak i odmowy przyznania. Należałoby zatem przyjąć - zdaniem autora skargi - z uwagi głównie na podobieństwo procedury przyznawania równoważników, a także podobieństwo regulacji ich dotyczących, że i w niniejszej sprawie organ administracji publicznej winien wydać decyzję administracyjną. W ocenie pełnomocnika Skarżącego forma decyzji jest szczególnie istotna, jeśli się zważy, że takie działanie organu, jak w niniejszej sprawie, w istocie pozbawia stronę postępowania instancyjnego, które jest przecież standardem współczesnego funkcjonowania administracji publicznej, stanowiąc jedną z jego podstawowych zasad. Pełnomocnik podkreślił, że Skarżący ma poważne wątpliwości co do prawidłowości wyliczenia wysokości równoważnika pieniężnego, które zgłaszał Organowi, uznając sposób wyliczenia tego równoważnika za dyskryminujący ze względu na swą działalność związkową. Tymczasem Organ bardzo lakonicznie odniósł się do uwag Skarżącego, wskazując jedynie, że wyliczenia zostały dokonane w oparciu o treść załączników do ww. rozporządzenia. Tym bardziej, według pełnomocnika Skarżącego, wydaje się być zasadnym wydanie w takiej sytuacji decyzji administracyjnej, co umożliwi stronie jej zaskarżenie i skontrolowanie przez organ wyższej instancji. Na marginesie autor skargi wskazał, że podstawę prawną decyzji mogą stanowić nie tylko przepisy ustaw, ale także aktów wykonawczych do ustaw.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji