Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez ochronę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Kontrola administracji publicznej przez sądy administracyjne w zakresie bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania odnosi się w myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), do przypadków określonych w pkt 1-4a, natomiast art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. odnosi się do przypadków, gdy określone akty i czynności nie podlegają bezpośrednio zaskarżeniu do sądu administracyjnego, ale brak jest przeszkód do zaskarżenia do tego sądu opieszałości w wydaniu takiego aktu lub w dokonaniu czynności.
Stosownie zaś do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą skargi.
W myśl natomiast art. 119 pkt 4 p.p.s.a. sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Kierując się tym wskazaniem niniejsza skarga została rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 listopada 2018r.
Celem niniejszego postępowania jest ocena zasadności skargi strony na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę postępowania w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko N. N..
W ocenie Sądu skarga ta okazała się zasadna.
W pierwszym rzędzie konieczne było zbadanie czy spełniona została formalna przesłanka dopuszczalności skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania, jaką jest wyczerpanie środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi jeżeli służyły one stronie przed organem właściwym w sprawie (art. 52 § 1 p.p.s.a). W myśl art. 37 § 1 k.p.a., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2017 r., tj. do czasu wejścia w życie zmian dokonanych ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy- Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935), na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu- wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Dopiero zatem po wyczerpaniu tego trybu strona może wnieść do sądu administracyjnego skargę na przewlekłe prowadzenie przez ten organ postępowania.
W niniejszej sprawie przesłanka ta została spełniona, gdyż przed wniesieniem rozpoznawanej skargi skarżąca wystąpiła do Kolegium z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę. Z dołączonego do akt administracyjnych postanowienia z dnia 11 września 2018 r., Nr [...], wynika, że Kolegium, na podstawie art. 123 w zw. z art. 37 § 1 i § 2 k.p.a., uznało, że Wojewoda nie dopuścił się w sprawie bezczynności.
W drugiej kolejności zasadnym jest przybliżenie pojęcia przewlekłości postępowania. Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie i w doktrynie, iż przez przewlekłe prowadzenie postępowania rozumieć należy sytuację gdy postępowanie prowadzone jest w sposób nieefektywny, poprzez wykonywanie czynności w dużych odstępach czasu, lub poprzez wykonywanie czynności pozornych, powodujących, że formalnie organ nie jest bezczynny (por. J.P. Tarno Prawo o postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2012 str. 44), ewentualnie przez mnożenie przez organ czynności dowodowych ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy (J. Borkowski (w:) B. Adamiak, J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Warszawa 2011, s. 238). Przewlekłość obejmuje zatem opieszałe, niesprawne, nieskuteczne działanie organu w sytuacji, gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym, jak też nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy. Sąd dokonuje oceny skargi na przewlekłe postępowanie na dzień zamknięcia rozprawy, biorąc pod uwagę czynności procesowe dokonane w toku postępowania, analizując fakty i okoliczności zależne od działania organu i jego pracowników oraz przerwy w postępowaniu wynikające z zaniechania organu lub innych uczestników postępowania.