Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 września 2019 r. sprawy ze skargi O. Y. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do załatwienia sprawy; 2. stwierdza, ze organ dopuścił się bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. w pozostałym zakresie skargę oddala; 5. zasądza od organu Wojewody na rzecz skarżącej O. Y. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia [...] maja 2019r r. O. Y. reprezentowana przez pełnomocnika wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Wojewody w sprawie nie rozpoznania wniosku z dnia [...].02.2018 r. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium RP. Wniosek został przesłany za pośrednictwem operatora pocztowego i wpłynął do organu w dniu [...].02.2018 r. Pismem z dnia [...].03.2019 r. wnioskodawczyni została poinformowana, że decyzja w sprawie zostanie podjęta do dnia [...].09.2019 r. W toku postępowania strona trzykrotnie zwracała się z prośbami o przyspieszenie wydania karty pobytu. Wnioski złożone zostały w dniach [...].09.2018 r., [...].10.2018 r., [...].04.2019 r.

Skarżąca na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2018r., poz. 1302 z późn. zm., dalej p.p.s.a.) oraz art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. wniosła o:

1. zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie w terminie 14 dni od daty uprawomocnienia się wyroku;

2. stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności;

3. stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

4. wymierzenie organowi grzywny i przyznanie na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.;

5. zasądzenie od organu na rzecz Skarżącej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że została ona poprzedzona ponagleniem i za takie należy uznać pisma z dnia [...].09.2018 r., [...].10.2018 r., [...].04.2019 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak ponaglenia. Natomiast w piśmie z dnia [...].07.2019 r. poinformował, że decyzja w sprawie została wydana w dniu [...] lipca 2019 r. pod nr [...]

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga okazała się zasadna.

Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność w wydaniu decyzji administracyjnej lub postanowienia, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, czy też postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty.

Sąd wydał wyrok na podstawie akt sprawy na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym (art. 133 § 1 w zw. z art. 119 pkt 4 i art. 120 p.p.s.a). Oznacza to, że Sąd był uprawniony do oceny działań organu w toku postępowania administracyjnego do dnia wniesienia skargi, ale z uwzględnieniem stanu sprawy na dzień orzekania. W myśl art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania (1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; (2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; (3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

Strona 1/4