Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2011 r. sprawy ze skargi M. P. na bezczynność Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w przedmiocie zwrotu opłaty recyklingowej. zobowiązuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do rozpoznania wniosku M. P. z dnia 20 stycznia 2010 r. w przedmiocie zwrotu opłaty recyklingowej w terminie 30 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy
Pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. M. P. zwróciła się do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, dalej zwanym "NFOŚ" z wnioskiem o zwrot opłaty recyklingowej w wysokości 1.000 zł uiszczonej przy rejestracji dwóch pojazdów: N. i O. W uzasadnieniu wniosku wskazała na sprzeczność przepisów krajowych z przepisami prawa wspólnotowego -przywołano dyrektywę 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. UE wyd. spec. 15/t. 5s. 224).
W odpowiedzi, ekspert Departamentu Księgowości i Rozliczeń w Biurze NFOŚ wskazał, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku.
Pismem z dnia 6 kwietnia 2010 r. M. P. wniosła do Ministra Środowiska zażalenie na niezałatwienie jej wniosku w terminie poprzez wydanie decyzji administracyjnej w sprawie.
Następnie pismem z dnia 8 czerwca 2010 r. M. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność NFOŚ podnosząc, że do dnia złożenia skargi "nie otrzymała żadnej decyzji" w sprawie zwrotu opłaty recyklingowej.
W odpowiedzi na skargę wskazano, że NFOŚ nie jest właściwy do zwrotu opłaty, gdyż jest on jedynie jej beneficjentem. Nie jest przy tym organem administracji, a żaden z jego ustawowo powołanych organów nie jest kompetentny do orzekania w tym przedmiocie na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 tj. ze zm.), zwanej dalej "kpa". Brak jest przy tym merytorycznych przesłanek do dokonania zwrotu wpłaconej opłaty, zaś odpowiedź merytoryczna na żądanie skarżącej została faktycznie udzielona pismem z dnia 10 lutego 2010 r. Tym samym skarga powinna być oddalona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2010 r. uznał skargę za zasadną i zobowiązał Zarząd NFOŚ do rozpoznania wniosku Skarżącej w terminie trzydziestu dni od otrzymania prawomocnego odpisu wyroku.
W uzasadnieniu wyroku w oparciu o wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2010 r. (sygn. akt II OSK 1608/09) stwierdzono, sygn. akt IV SAB/Wa 113/11 że zwrot wpłaty dokonanej na rachunek NFOŚ jako wynikającej ze zobowiązania o charakterze publicznoprawnym (art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - Dz. U. Nr 25, poz. 202 ze zm.) stanowi sprawę z zakresu administracji publicznej. Niezałatwienie takiej sprawy w terminie daje więc prawo wniesienia skargi na bezczynność do wojewódzkiego sądu administracyjnego w związku z art. 3 pkt 4 i 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "ppsa".
Dalej wskazano, że czynności z zakresu administracji publicznej mogą wykonywać wyłącznie organy NFOŚ powołane do wykonywania określonych funkcji publicznych w świetle stosownych aktów normatywnych. Wniosek o rozdysponowanie wpływów przez dokonanie zwrotu opłaty należy do rozpoznania przez Zarząd NFOŚ w myśl art. 400k ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 tj. ze zm.), jako organu administracji w znaczeniu funkcjonalnym. W ocenie Sądu rozpoznanie wniosku powinno nastąpić poprzez przyjęcie aktu z zakresu administracji publicznej (uchwały), a nie w formie czynności materialno-technicznej zwrotu opłaty. Zatem zaskarżeniu podlega wyłącznie nie podjęcie stosownej uchwały przez kompetentny organ. Jednocześnie Sąd opowiedział się za tym, że uchwała taka nie ma charakteru decyzji administracyjnej, gdyż musiałoby to wynikać z regulacji normatywnej wskazującej organ właściwy do orzekania w sprawie w konkretnej formie.