Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A. M. na przewlekłość postępowania Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpoznania wniosku A. M. z dnia [...] marca 2011 roku 1. umarza postępowanie w przedmiocie wydania decyzji; 2. stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z wniosku skarżącego A. M. z dnia [...] marca 2011 roku o przyznanie świadczenia pieniężnego; 3. stwierdza, że przewlekłość miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. przyznaje skarżącemu A. M. od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców sumę pieniężną w wysokości 1000 (jednego tysiąca) złotych; 5. oddala skargę w pozostałym zakresie.
Pismem z 27 kwietnia 2015 r. A.M., dalej zwany "skarżącym" wniósł skargę na bezczynność Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców w przedmiocie rozpoznania jego wniosku o wypłacenie świadczenia pieniężnego na podstawie art. 72 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium R.P. za okres od czerwca 2009 r. do marca 2010 r.
Wniósł o zobowiązanie Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców do wydania aktu administracyjnego oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Pismem z 7 kwietnia 2016 r. pełnomocnik skarżącego zmodyfikował żądanie wnosząc o:
1. Stwierdzenie, że Szef Urzędu ds. cudzoziemców dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa;
2. Przyznanie skarżącemu do Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców sumy pieniężnej w wysokości 19. 498,90 zł;
3. Ewentualnie w przypadku nieuwzględnienia wniosku wskazanego w pkt 2 wymierzenie organowi grzywny w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim tj. 38 997,80 zł.
W uzasadnieniu skargi wskazano że skarżący 9 marca 2011 r. złożył wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego na zaspokojenie kosztów pobytu na terytorium Polski. Wniosek nie został rozpoznany. Pismem z 11 kwietnia 2011 r. Szef Urzędu ds. Cudzoziemców poinformował skarżącego, że jego wniosek nie może być pozytywnie rozpatrzony. Nie została w tym przedmiocie wydana decyzja administracyjna. 5 marca 2015 r. skarżący dowiedział się o tym, że wniosek powinien zostać rozstrzygnięty decyzją. Tego samego dnia skarżący wniósł do organu pismo stanowiące wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. [...] kwietnia 2015 r. organ wydał postanowienie w którym wyznaczył nowy termin załatwienia sprawy do 30 lipca 2015 r. Mimo wskazanego terminu decyzja nie została wydana.
W piśmie pełnomocnika z dnia 7 kwietnia 2015 r. wskazano ponadto na naruszenie przez organ art. 8 i 15 k.p.a., wprowadzenie skarżącego przez organ w błąd poprzez uznanie przez organ że nie toczy się postępowanie administracyjne, niepoinformowanie że powinna być w sprawie wydana decyzja administracyjna. Uniemożliwiło to skarżącemu odwołanie się od rozstrzygnięcia i realizację jego prawa do uzyskania świadczeń pieniężnych, co z kolei doprowadziło go do życia w ubóstwie, pozostania osobą bezdomną. Takie działanie stanowi o spełnieniu przesłanki rażącego naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie przyznając jednakże prawidłową formą rozstrzygnięcia sprawy powinna być decyzja administracyjna. W związku z tym wydane zostało postanowienie z dnia [...] kwietnia 2015 r. wyznaczające termin załatwienia sprawy do 30 lipca 2015 r., który uwzględniał zawiłość sprawy.
W odniesieniu o zarzutów organ uznał za niezasadny zarzut naruszenia art. 8 K.p.a. gdyż organ mimo że popełnił błąd co do formy w jakiej powinno nastąpić rozstrzygnięcie sprawy ostatecznie zajął stanowisko w sprawie. Fakt, że organ nie pozostawił wniosku skarżącego bez rozpoznania ale skierował do niego pismo świadczy o braku podstaw do stwierdzenia że naruszenie art. 35 K.p.a. miało charakter rażący. Organ nie zgodził się także ze stwierdzeniem skarżącego, że o tym iż właściwą formą załatwienia sprawy była forma decyzji dowiedział się 5 marca 2015 r. gdyż pismo odmowe otrzymał znaczenie wcześniej tj. 12 marca 2011 r. i już wtedy wiedział iż decyzja nie została wydana. Wtedy już mógł skorzystać z możliwości jaką daje art. 37 § 1 K.p.a. i wezwać do usunięcia naruszenia prawa. Poza tym natychmiast po otrzymaniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa organ podjął niezbędne czynności w sprawie. Organ uznał także za niezasadny zarzut naruszenia art. 15 K.p.a. gdyż w sprawie nie doszło do wydania decyzji administracyjnej przez organ I instancji a tym samym nie może być mowy o pozbawieniu strony możliwości odwołania.