Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant ref. staż. Krystyna Stępniak-Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2015 r. sprawy ze skargi M. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. stwierdza przewlekłość postępowania wszczętego wnioskiem M. W. z dnia [...] stycznia 2008 r.; 2. stwierdza, że przewlekłość postępowania miała charakter rażący; 3. wymierza Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych; 4. umarza postępowanie sądowoadministracyjne w pozostałym zakresie; 5. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącej M. W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju) M. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej Miasta L. z [...] stycznia 1952 r. nr [...] o wywłaszczenie nieruchomości położonej w L. przy ul. [...].
Skarżąca wniosła o stwierdzenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Rozwoju do wydania w terminie miesiąca decyzji w powyższej sprawie, wymierzenie organowi grzywny w wysokości 30 000 zł oraz zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącej, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podała, że wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej Miasta L. z [...] stycznia 1952 r. nr [...] o wywłaszczenie nieruchomości położonej w L. przy ul. [...] został złożony w dniu 4 stycznia 2008 r. Od tej daty akta sprawy wielokrotnie na różnych etapach postępowania były przekazywane do Ministerstwa Infrastruktury celem rozpoznania różnych środków odwoławczych. Ostatnio miało to miejsce w kwietniu 2013 r. Do chwili obecnej załatwienie sprawy nie nastąpiło, pomimo, że już w październiku 2013 r. organ zebrał materiał dowodowy niezbędny do wydania rozstrzygnięcia. Pismem z dnia 5 września 2014 r. skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.
Minister Infrastruktury i Rozwoju w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że w dniu [...] grudnia 2014 r. wydał decyzję nr [...], w której stwierdził nieważność ww. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Miasta L. z dnia [...].01.1952r. nr [...] o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w L. przy ul. [...], oznaczonej nr hipotecznym [...] w repertorium hipotecznym [...], stanowiącej własność małż. H. i B. P. oraz małż. W. i J. P.
Odnosząc się do zarzutu skarżącej dotyczącego nierozpatrzenia wniosku z dnia 4 stycznia 2008 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności, organ wskazał, że decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2011 r. utrzymaną w mocy decyzją Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2012r. umorzono postępowanie o stwierdzenie nieważności przedmiotowego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Miasta L. z dnia [...] stycznia 1951 r. uznając, że właściwym do rozpatrzenia wniosku jest Wojewoda [...].
Przekazując pismem z dnia 2 sierpnia 2012 r. w trybie art. 65 k.p.a. przedmiotowy wniosek Wojewodzie [...], Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej zakończył prowadzone ówcześnie postępowanie. Tym samym nie można uznać, aby w dacie złożenia skargi Minister pozostawał w bezczynności od dnia 9 stycznia 2008 r.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Miasta L. z dnia [...] stycznia 1952 r.
Decyzją z dnia [...] maja 2013 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, po rozpatrzeniu odwołania M. W., uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. i umorzył postępowanie przed organem wojewódzkim wskazując, że zgodnie z ustaloną linią orzeczniczą przyjętą przez sądy administracyjne odmiennie od rozstrzyganych przez Prezesa Rady Ministrów sporów kompetencyjnych, organem właściwym w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia wydanego przez prezydia wojewódzkich rad narodowych (prezydia rad narodowych) jest Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, jako następca Ministra Infrastruktury.