Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania 1. umarza postępowanie w przedmiocie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Rozwoju do rozpatrzenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 roku nr [...]; 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Rozwoju wydając decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r. [...] pozostawał w bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącego A. K. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu [...] grudnia 2014 r. A. K. wniósł skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju - jako organu właściwego do rozpatrzenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2013 r. w sprawie ustalenia odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha położonej w B., a objętej decyzją Wojewody [...] z [...] stycznia 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "[...]- w ciągu drogi wojewódzkiej Nr [...] D. - B. - S.". Skarżący zażądał zobowiązania organu II instancji do wydania decyzji administracyjnej w określonym terminie i zarzucił organowi naruszenie art. 35 i art. 36 K.p.a. przez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym.
W uzasadnieniu skargi zostało podniesione, że pismem z [...] sierpnia 2013 r. wniesiono odwołanie. Organ I instancji pismem z [...] sierpnia 2013 r. przesłał środek zaskarżenia do organu odwoławczego. W związku z tym, że sprawa nie zmierzała do zakończenia w terminie, ani nie informowano skarżącego o stanie sprawy, pismami z [...] grudnia 2013 r. i [...] lipca 2014 r. pełnomocnik skarżącego wzywał organ do usunięcia naruszenia prawa. W piśmie z [...] sierpnia 2014 r. skarżący otrzymał informację, że przewidywany termin załatwienia sprawy to [...] września 2014 r. Pomimo upływu wskazanego terminu sprawa nadal nie została załatwiona. Dlatego pismem z [...] października 2014 r. kolejny raz wezwano organ do usunięcia naruszenia prawa. Następnie Minister przesłał do wiadomości skarżącego pismo z [...] listopada 2014 r. skierowane do rzeczoznawcy majątkowego, w piśmie tym organ nie wskazał nowego terminu zakończenia postępowania. Zatem skarżąca uważa, że działanie organu, a raczej jego brak bez wątpienia cechuje się bezczynnością, bowiem pomimo upływu ponad roku sprawa nie została załatwiona.
Minister Infrastruktury i Rozwoju - w odpowiedzi na skargę - wniósł o oddalenie skargi. Organ wyjaśnił, że brak możliwości rozpatrzenia odwołania w terminach wskazanych w art. 35 § 3 K.p.a. spowodowany był koniecznością przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego oraz dużą ilością spraw wpływających do organu i koniecznością rozpatrywania wniosków według kolejności wpływu, zwłaszcza że każda sprawa wymaga szczegółowej analizy stanu prawnego i faktycznego. Jednocześnie organ przedstawił jakie czynności przeprowadził. Ostatecznie stwierdził, że twierdzenia skarżącego nie znajdują uzasadnienia w materiale sprawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje: Sądy administracyjne - na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.] - kontrolują działalność administracji publicznej, orzekając w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1- 4 a tej ustawy. Dotyczy to spraw, które mogą być zakończone decyzją lub postanowieniem, albo odnoszą się do innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa według stanu prawnego i faktycznego istniejącego w chwili orzekania.