Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia NSA Julia Szczygielska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 lutego 2016 r sprawy ze skargi Z. R. na przewlekłość postępowania Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w zakończonym postępowaniu administracyjnym na złożony wniosek z dnia 8 lutego 2013 r. oddala skargę w całości.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przewlekłość postępowania Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W., dalej: Kierownik MOPS, w zakończonym postępowaniu administracyjnym na złożony wniosek z dnia 8 lutego 2013 r.
W odpowiedzi na skargę Kierownik MOPS przedstawił stan faktyczny i prawny sprawy oraz wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie. W motywach podano m. in., że postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego z dnia 8 lutego 2013 r. zostało zakończone trzema decyzjami z dnia 28 marca 2013 r. o numerach: [...],[...] oraz [...], którymi odmówiono skarżącemu udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego i okresowego. Zwrócono uwagę na postawę, którą skarżący przyjął w postępowaniu administracyjnym wobec organu pomocowego, przejawiającą się w całkowitym braku współpracy i świadomym utrudnianiu ustalenia przez organ stanu faktycznego sprawy, co uniemożliwiło przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego i doprowadziło do wydania negatywnych dla skarżącego rozstrzygnięć.
Za bezzasadny uznano zarzut przewlekłości postępowania organu pomocowego i wskazano, że opisane okoliczności i załączona do skargi dokumentacja jednoznacznie potwierdza, że za przedłużenie tego postępowania winy nie ponosi Kierownik MOPS.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014r., poz.1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta, w myśl art. 1 § 2 przywołanej ustawy, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwanej dalej p.p.s.a. (tj. Dz.U. z
2012 r., poz. 270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18 ze zm.) została wprowadzona od 11 kwietnia 2011 r. zarówno w procedurze administracyjnej, jak i procedurze sądowo-administracyjnej możliwość skarżenia przewlekłości postępowania obok dotychczasowego skarżenia bezczynności organu.
Ustawodawca nowelizując przepisy we wskazanym wyżej zakresie nie określił jednak zakresu terminologicznego pojęcia "przewlekłe prowadzenie postępowania", a zatem w tej kwestii należałoby oprzeć się na wypracowanym stanowisku w doktrynie i orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W związku z tym przez pojęcie "przewlekłego prowadzenia postępowania" należy rozumieć sytuacje prowadzenia postępowania w sposób nieefektywny, poprzez wykonywanie czynności w dużym odstępie czasu, bądź wykonywaniu czynności pozornych, powodujących że formalnie organ nie jest bezczynny (J. Drachal, J. Jasielski, R. Stankiewicz "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi" Komentarz pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Warszawa 2011), ewentualnie mnożenie przez organ czynności dowodowych ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy (J. Borkowski w: B. Adamiak, J. Borkowski: "Kodeks postępowania administracyjnego", Komentarz, Warszawa 2011), czy też jako stan, w którym organ administracyjny w sposób nieuzasadniony "przedłuża" termin załatwienia sprawy w trybie art. 36 § 2 k.p.a., powołując się na niezależne od niego przyczyny uniemożliwiające dotrzymanie terminu podstawowego (Z. Kmieciak, Przewlekłość postępowania administracyjnego, Państwo i Prawo 2011/6/30).