Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędziowie Sędzia NSA Julia Szczygielska Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w przedmiocie nieuzupełnienia propozycji służby I. umarza postępowanie dotyczące zobowiązania Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. do wydania decyzji; II. stwierdza, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. dopuścił się bezczynności; III. stwierdza, że bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Skargą z 12 IX 2017 r. A. K. zakwestionował bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w sprawie warunków pełnieni służby w Służbie Celno-Skarbowej. Wniósł o: zobowiązanie organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi; stwierdzenie że w sprawie nie ma zastosowania instytucja milczącego załatwienia sprawy; dokonanie kontroli przewlekłości postępowania; zobowiązanie organu do wyciągnięcia konsekwencji służbowych względem odpowiedzialnych pracowników; orzeczenie o rażącym naruszeniu prawa; orzeczenie grzywny lub sumy pieniężnej; zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że pismem z dnia 17 V 2017 r. skarżący zakwestionował złożoną mu propozycję określającą nowe warunki pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej. W związku z niewydawaniem przez organ decyzji odwoławczej skarżący złożył w dniu 3 VIII 2017 r. do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej "zażalenie na bezczynność" Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W.. W ocenie skarżącego okoliczności sprawy wskazują na ewidentnie celowe, świadome i zamierzone działanie organu, skutkujące rażącym naruszeniem prawa. Na poparcie zasadności skargi skarżący powołał liczne tezy wyroków sądów administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, względnie umorzenie postępowania. Organ wyjaśnił, że skarga przesłana została do niego na adres mailowy w formacie pdf, a więc nie została podpisana przez skarżącego. Ponadto organ zwrócił uwagę, że postępowanie w przedmiocie przedstawienia funkcjonariuszowi propozycji określającej nowe warunki pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z 16 XI 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) nie jest typowym postępowaniem administracyjnym i dopiero decyzja wydana na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy powinna spełniać wszystkie elementy formalne właściwe dla decyzji administracyjnej. Organ zaznaczył, że pismo skarżącego z dnia 17 V 2017 r., kwestionujące złożoną mu propozycje zostało zakwalifikowane jako wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w konsekwencji poddane zostało rozpoznaniu w celu wydania decyzji odwoławczej, co też nastąpiło w dniu [...] X 2017 r. (decyzja nr [...]). W tych okolicznościach, w ocenie organu, zasadne jest umorzenie postępowania wywołanego skargą na bezczynność. Zarazem organ wyjaśnił, że opóźnienie w załatwieniu sprawy nie było celowe ale wynikało z dużej ilością sporów, jakie wygenerował proces konsolidacji służb celno-skarbowych, zwłaszcza ze strony funkcjonariuszy celnych i związaną z tym liczną korespondencją dotyczącą stosunków zatrudnienia. Z tej samej przyczyny nastąpiło także opóźnione przekazanie do Sądu akt administracyjnych niezbędnych do rozstrzygnięcia skargi. Organ oświadczył również, że w niniejszej sprawie stronę zawiadomiono o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy do 30 IX 2017 r., podając zarazem opisane wcześniej przyczyny opóźnienia. Wprawdzie decyzję wydano po upływie tego okresu, jednak uwzględniając szczególne okoliczności dotyczące konsolidacji służb celno-skarbowych nie można uznać takiego stanu rzeczy za rażące naruszenie prawa.