Sprawa ze skargi Z. R. na przewlekłość postępowania SKO we W. w przedmiocie zasiłku celowego zakończonego decyzją z dnia [...], nr [...]
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędziowie: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.), Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant: Asystent sędziego Marcin Jarecki, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 27 października 2015 r. sprawy ze skargi Z. R. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie zasiłku celowego zakończonego decyzją z dnia [...], nr [...] oddala skargę w całości.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Kierownik Zespołu Terenowej Pracy Socjalnej Nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W., działając z upoważnienia Prezydenta W., decyzją z dnia [...], [...], odmówił przyznania Z. R. zasiłku celowego.

Pismem z dnia 16 stycznia 2013r., zatytułowanym "wezwanie", skierowanym do Kierownika Zespołu Terenowej Pracy Socjalnej nr [...] w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej we W., zwanym dalej organem I instancji, Z. R. wezwał do zmiany w/w decyzji z dnia 7 styczna 2013 r., odmawiającej przyznania Mu zasiłku okresowego na wniosek z dnia 10 grudnia 2012r., poprzez natychmiastowe przyznanie i wypłatę tegoż zasiłku, zgodnie, cyt.: "(...) z art. 225, 227 i 241 kpa w związku z art. 104 kpa; art. 154 kpa oraz: art. 15 p2 i 4; art. 16 p2; art. 106 p4 ustawy o pomocy społecznej. W związku z art. 160; 162; 207; 270; 282 i 286 kodeksu karnego oraz art. 384 i 388 kodeksu cywilnego". Uzasadniając swe żądanie skarżący podniósł m.innymi, że z opisanej wyżej decyzji organu I instancji nie wynika, jakie kryteria zostały wzięte pod uwagę przy odmowie przyznania przedmiotowego zasiłku. Zdaniem skarżącego organ pierwszej instancji uchybił zasadzie praworządności, gdy nadto w/w decyzja narusza interes społeczny. Nadto Z. R. stwierdził, że pozostaje bez środków do życia.

Uznając powyższe podanie wnioskodawcy za odwołanie od w/w decyzji z dnia [...] odmawiającej przyznania skarżącemu zasiłku okresowego, organ pierwszej instancji przekazał je wg właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W.

Kolegium, po rozpatrzeniu tegoż odwołania, decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną w oparciu o przepis art. 138 § 2 k.p.a., uchyliło w całości decyzję z dnia [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Uzasadniając swe rozstrzygnięcie Kolegium stwierdziło - opierając się na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, że Z. R. nie pracuje, jest zarejestrowany w PUP jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Dochód strony stanowi dodatek mieszkaniowy w kwocie 288,44 zł - przyznany na okres od sierpnia 2012 r. do stycznia 2013 r. oraz zasiłek okresowy w kwocie 126,78 zł. Wnioskodawca legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Dalej Kolegium stwierdziło, że pomimo spełnienia ustawowego kryterium dochodowego, zaskarżoną odwołaniem decyzją organ pierwszej instancji odmówił Z. R. przyznania zasiłku celowego z uwagi na brak współdziałania strony z pracownikiem socjalnym. Organ ten nadto wskazał, że brak jest podstaw do przyznania wnioskodawcy pomocy na żywność, w sytuacji w której strona, twierdząc, iż jest głodna, odmawia przyjęcia talonu na żywność. Ponadto w ocenie organu I instancji, opłata składki emerytalno-rentowej, opłata czynszu za lokal, czy zakup koronki i protezy zębowej nie są potrzebami elementarnymi, co uzasadnia odmowę przyznania pomocy.

Mając na uwadze powyższe, Kolegium podkreśliło, że zdaje sobie sprawę z faktu, iż z uwagi na postawę strony - organ pierwszej instancji napotkał trudności w ocenie sytuacji finansowej i życiowej wnioskodawcy. Organ nie miał możliwości precyzyjnego ustalenia, jakie są potrzeby odwołującego, i czy wymaga on wsparcia w ramach pomocy społecznej. Jednakże ze znajdującej się w aktach opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 29 kwietnia 2009 r. wynika, że Z. R. jest chory psychicznie. W tym kontekście organ odwoławczy zwrócił uwagę, że negatywna postawa strony nie może stanowić wyłącznej podstawy do instrumentalnego zastosowania art. 11 ust. 2 ustawy. Dopiero gdy zebrane dane nie dają podstawy do stwierdzenia istnienia przesłanek przyznania świadczenia, możliwa jest odmowa jego przyznania z powołaniem się na art. 11 ust. 2 ustawy (por. wyrok WSA z dnia 16 marca 2010 r., I OSK 1558/09, LEX nr 595200). W ocenie Kolegium - przy uwzględnieniu stanu zdrowia odwołującego - przedwczesna jest odmowa przyznania zasiłku celowego Z. R. z uwagi na brak współpracy z pracownikiem socjalnym. Obowiązek współdziałania z organem musi być interpretowany z uwzględnieniem zasad i celów pomocy społecznej, z dostosowaniem do konkretnej sytuacji i osoby. W sytuacji nawet, gdy brak współdziałania jest ewidentny, to za przyznaniem pomocy społecznej mogą przemawiać jej cele. Brak możliwości przyznania pomocy musi być wykazany, nie może być to gołosłowny argument, mający uzasadniać niechęć udzielenia pomocy z uwagi na trudności występujące w relacjach z osobą jej potrzebującą. Dlatego z dużą ostrożnością należy oceniać brak efektywnej współpracy z niektórymi świadczeniobiorcami, zwłaszcza z osobami niepełnosprawnymi, dotkniętymi chorobą, nawet, jeżeli wykazują postawę roszczeniową wiążącą się z obiektywnie istniejącą ich trudną sytuacją życiową (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 września 2008 r., III SA/Kr 39/08, LEX nr 535005, oraz wyrok WSA w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2009 r., II SA/Bk 714/08, LEX nr 475233).

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze