Odrzucenie skargi wniesionej po terminie w przypadku gdy został złożony wniosek o przywrócenie terminu, możliwe jest dopiero po prawomocnym rozpoznaniu wniosku o przywrócenie terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Janusza M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 marca 2004 r. 4/II SA/Wr 2757/03 w sprawie ze skargi Janusza M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 10 października 2003 r. (...) w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego - oddala skargę kasacyjną, (...)
Postanowieniem z dnia 24.03.2004 r. 4/II SA/Wr 2757/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił Januszowi M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., z dnia 11.10.2003 r. (...), w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego i odrzucił skargę. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż decyzja została doręczona skarżącemu dnia 4.11.2003 r. co potwierdzone zostało jego podpisem, zaś skarga została wniesiona dnia 11.12.2003 r., zatem po terminie, zaś dokumenty dołączone do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie wskazują na to, aby Janusz M. uprawdopodobnił brak swojej winy w uchybieniu terminu. Sąd podkreślił, że wprawdzie z zaświadczenia z dnia 10.12.2003 r. noszącego wyraźne ślady poprawek wynika, iż przebywał on w szpitalu od 2.11.2002 r. do 10.12.2003 r. /13 miesięcy/, jednakże fakt osobistego odbioru i pokwitowania decyzji wskazuje, że skarżący odbierając decyzję osobiście mógł w terminie wnieść skargę, także pobyt w szpitalu od 2.11.2002 r. do 15.11.2002 r., zgłoszenie się po poradę specjalisty dnia 26.10.2003 r. nie mają wpływu na brak winy, bowiem miały miejsce przed doręczeniem decyzji.
Skargę kasacyjną na to postanowienie wniósł Janusz M., reprezentowany przez adwokata z urzędu, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 87 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ poprzez uznanie, iż skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.
W uzasadnieniu skargi podkreślono, iż Wojewódzki Sąd niewłaściwie ocenił stan zdrowia skarżącego, bowiem z przedłożonych przez niego dokumentów wynika, że doznał w przeszłości poważnego urazu głowy, co jakkolwiek miało miejsce około roku przed wniesieniem skargi, ale we wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia podnosił, iż przyczyną uchybienia był ciężki nawrót choroby, a orzeczenie o niepełnosprawności wskazuje na znaczne ograniczenie możliwości samodzielnej egzystencji, a karta porady specjalistycznej z dnia 26.10.1003 r. na przedłużający się stan pourazowy i afazję ruchową.
Z dokumentów tych nie wynika wprost istnienie przesłanki do złożenia skargi, to jednak całokształt okoliczności wskazuje, że wielce prawdopodobnym jest pozostawanie na początku grudnia 2003 r. w stanie praktycznie uniemożliwiającym podjęcie działań zmierzających do wniesienia skargi w terminie - kontynuowano w uzasadnieniu. Art. 87 par. 2 cyt. ustawy nakłada obowiązek uprawdopodobnienia braku winy, a nie udowodnienia okoliczności wskazujących na brak winy, a uprawdopodobnienia skarżący dokonał w sposób dostateczny - skonkludowano.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania. Oznacza to, że Sąd ten, o ile nie zachodzi nieważność postępowania, może poruszać się tylko w granicach zakreślonych skargą kasacyjną i rozpatrywać tylko te zarzuty, które w niej zostały przedstawione. Nie ma natomiast uprawnienia do tego, aby poza granice tej skargi wychodzić, uzupełniać ją czy interpretować i nawet jeżeli dostrzeże wady zaskarżonego orzeczenia, to nie może się do nich odnieść, jeżeli nie wskazano ich w skardze kasacyjnej, chyba, że zachodzi nieważność postępowania. W niniejszej sprawie podstawy kasacyjnej nie można uznać za usprawiedliwioną.