W sprawie sąd dokonując wykładni art. 25b ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1688 ze zm./ pominął zasadę wykładni, że norma prawna ma zastosowanie do ustalonego stanu faktycznego.
Nie można uznać za prawidłową wykładnię, przyjętą w uzasadnieniu wyroku "Kwestia czy działalność radnych prowadzona była z wykorzystaniem mienia powiatu nie budzi wątpliwości. Zgodnie z przepisem art. 46 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, mieniem powiatu jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez powiat lub inne powiatowe osoby prawne. A zatem mienie Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej jest mieniem powiatu w rozumieniu art. 25b ustawy o samorządzie powiatowym".
Takiej wykładni nie można przyjąć, prowadzi to do ograniczenia praw jednostki w każdym przypadku wykonywania pracy na podstawie różnych tytułów w nieruchomościach będących własnością wspólnot samorządowych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 2004 r. II SA/Bk 17/04 w sprawie ze skargi Powiatu A. na zarządzenie zastępcze Wojewody P. z dnia 21 listopada 2003 r. w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Białymstoku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 29 kwietnia 2004 r. II SA/Bk 17/04 oddalił skargę Powiatu A. na zarządzenie zastępcze Wojewody P. z 21 listopada 2003 r. w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego. W wyroku Sąd wskazał, że zaskarżonym zarządzeniem zastępczym, wydanym na podstawie art. 85a ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1688 ze zm./ w związku z art. 190 ust. 1 pkt 2a ustawy z 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw /Dz.U. 2003 nr 159 poz. 1547/, Wojewoda P. stwierdził wygaśnięcie mandatów radnych Rady Powiatu A.: Mirosława K. i Stanisława S. na skutek naruszenia przez nich ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia powiatu, w którym radny uzyskał mandat.
Skargę na powyższe zarządzenie zastępcze wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Powiat A. /po uprzednim podjęciu w tej kwestii uchwały Rady Powiatu w A./ domagając się uchylenia zarządzenia w całości jako niezgodnego z prawem. W uzasadnieniu skargi Starosta Powiatu stwierdził, że zakaz zawarty w art. 25b ust. 1 nie został naruszony przez radnych Powiatu A. i przepis ten nie ma zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym. Zgodnie z treścią art. 25b ust. 1 radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia powiatu, w którym radny uzyskał mandat, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem lub pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności. Dokonując celowościowej wykładni tego przepisu, należy przyjąć jedyny logiczny wniosek, iż przesłanką dla wprowadzenia tego zakazu przez ustawodawcę było to, aby radny nie wykorzystywał swojej pozycji radnego dla osiągania określonych celów. W tym miejscu należy stwierdzić, iż radni Mirosław K. i Stanisław S., tak jak pozostali lekarze zatrudnieni w szpitalu, pełnili dyżury w ramach łączących ich z SP ZOZ umów o pracę do dnia 31.01.2003 r. Od 1.02.2003 r. pełnienie dyżurów w szpitalu oparte zostało o umowy cywilnoprawne. Stało się tak dlatego, że wobec katastrofalnej i ciągle pogarszającej się sytuacji finansowej szpitala, jego dyrektor rozpoczął rozmowy z lekarzami zmierzające do zmiany formy prawnej pełnienia dyżurów, widząc w tym wymierne oszczędności, poprawiające sytuację SP ZOZ. Wszyscy lekarze wyrazili zgodę na pełnienie dyżurów na podstawie i warunkach zawartych w kontraktach. Taką zgodę wyrazili także dwaj radni, będący lekarzami, którzy w złożonych oświadczeniach majątkowych poinformowali Przewodniczącego Rady o pełnieniu dyżurów kontraktowych i uzyskali odpowiedź, że nie stanowi to naruszenia przepisów ustawy o samorządzie powiatowym. To nie radni wykorzystali swoją pozycję radnego dla osiągnięcia korzyści, a jedynie wykazali zrozumienie dla trudnej sytuacji w jakiej znalazł się szpital w A. i ulegli namowom jego dyrektora, swojego przełożonego i zgodzili się na zmianę podstawy pełnienia dyżurów.