Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Wojciech Chrościelewski, Joanna Runge-Lissowska (spr.), Protokolant Łukasz Celiński, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2004 r. sygn. akt 3 II SA /Łd1607/03 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 20 maja 2003 r. Nr X/66/03 w przedmiocie szczegółowych zasad utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Miasto [...] oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 29.04.2004 r. sygn. akt 3 II SA/Łd 1607/03, po rozpoznaniu skargi Wojewody Łódzkiego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził nieważność § 4 ust. 1 pkt 1-5, § 15 ust.4 i § 21 ust.1 "Regulaminu utrzymania porządku i czystości na terenie Gminy Miasta [...]" stanowiącego załącznik do uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia 20.05.2003 r. Nr X/66/03 z tego względu, że uregulowania zawarte w tych przepisach nie znajdowały oparcia w obowiązującym prawie. Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz.622 ze zm.) określa w art. 5 obowiązki właścicieli nieruchomości, dotyczące utrzymania czystości i porządku i katalog obowiązków ma charakter zamknięty, który może rozszerzyć tylko ustawodawca, zaś nałożone "Regulaminem" w § 4 ust.1 pkt 1-5 obowiązki, systematycznego sprzątania nieruchomości w sposób nie powodujący zanieczyszczenia powietrza, wody i gruntu, utrzymywania zbiorników przeznaczonych do gromadzenia nieczystości ciekłych w stanie nie grożącym zanieczyszczaniem gruntu i wód, wymiany piasku w piaskownicach na placach zabaw, w katalogu tym się nie mieszczą - orzekł Sąd. Nadto stwierdził, iż przekroczeniem delegacji ustawowej jest nałożony § 15 ust.4 obowiązek gromadzenia odpadów w workach zakupionych w firmie wywozowej, bowiem art. 4 pkt 2 ustawy pozwala radzie gminy na ustalenie rodzaju urządzeń przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych, wymagań dotyczących ich rozmieszczenia i utrzymywania w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, a wobec tego Rada Gminy nie ma żadnego uprawnienia do zobowiązywania podmiotu, u którego, jako jedynego, można nabyć worki na odpady. W myśl art. 4 pkt 3 ustawy rada gminy ustala szczegółowe zasady utrzymania porządku i czystości dotyczące częstotliwości i sposobu pozbywania się odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości oraz terenów przeznaczonych do użytku publicznego, co nie oznacza jednak uprawnienia do kształtowania treści stosunku prawnego między właścicielem nieruchomości a firmą wywożącą odpady, jak to ma miejsce w § 21 ust.1 "Regulaminu" zezwalającego właścicielowi na zawarcie umowy na odbiór odpadów w wielkości wynikającej z wyliczenia dokonanego na podstawie tego przepisu - podkreślił Sąd, dodając, iż art. 6 ustawy nakłada na właścicieli obowiązek udokumentowania korzystania z usług wykonywanych przez gminną jednostkę organizacyjną lub przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na odbiór odpadów, a gminie daje uprawnienie do ustalenia górnych stawek opłat za te usługi, ale nie upoważnia do określenia za jaką ilość odpadów właściciel ma zapłacić. Odpowiadając na zarzut Rady Gminy, że skarga Wojewody została wniesiona po upływie terminu, Sąd stwierdził, że art. 93 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) nie określa terminu, w którym organ nadzoru może wnieść skargę i należy przychylić się do poglądów wyrażanych w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż organ ten nie jest ograniczony w czasie w możliwości zaskarżenia uchwał rad gmin.