Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie pozwolenia na budowę
Tezy

Plany zagospodarowania przestrzennego mogą się zmieniać podobnie, jak i właściciele nieruchomości /działek/, natomiast przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./, między innymi służą ochronie własności, stanowiącej jedno z praw konstytucyjnych /art. 64 Konstytucji RP/ i wyznaczają dopuszczalne granice ewentualnego ograniczenia tego prawa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Jerzego M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2004 r. 7/IV SA 3104/02 w sprawie ze skargi Jerzego M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 czerwca 2002 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewoda P. decyzją z dnia 8 maja 2002 r. (...) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta W. (...) z dnia 10 lipca 1995 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania Izabeli P. od ww. decyzji Wojewody P., decyzją z dnia 17 czerwca 2002 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i stwierdził nieważność decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 10 lipca 1995 r., którą udzielono Jerzemu M. pozwolenia na budowę budynku mieszkalno-usługowego na działce nr 112/3 z obrębu 15, położonej w W. przy ul. S. 290, decyzja ta stała się ostateczna.

Jak wynika z akt sprawy, pismami z dnia 14 i 28 czerwca 1999 r. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 10 lipca 1995 r. wystąpiła Izabela P., która na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia 12 marca 1999 r. (...) nabyła wraz z mężem Zygmuntem P. w drodze zasiedzenia z dniem 1 października 1990 r. nieruchomość położoną w W. przy ul. S. 292 o powierzchni 270 m2 stanowiącą część działki nr 107.

Nabyta przez Izabelę i Zygmunta P. przez zasiedzenie nieruchomość, obecnie stanowi działkę nr 107/1 i sąsiaduje bezpośrednio z działką nr 112/3, na której zrealizowany został przez Jerzego M. budynek mieszkalno-usługowy. Jako podstawę stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 10 lipca 1995 r. wnioskodawczyni wskazała m. innymi okoliczność, że decyzja ta pozwala na budowę budynku, którego ściana znajdująca się w ostrej granicy obecnie z jej działką, posiada otwory okienne. Wcześniej /w dacie wydania decyzji z dnia 10.07.1995 r./ działka nr 107 była własnością gminną i zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod plac - teren publiczny.

Wojewoda P. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 10 lipca 1995 r., gdyż nie dopatrzył się żadnych okoliczności wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa.

Generalny Inspektor Nadzoru Budowlanego, jak wynika z uzasadnienia decyzji z dnia 17 czerwca 2002 r. uznał, że decyzja z dnia 10 lipca 1995 r. była wydana z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ przez to, że wbrew przepisowi par. 12 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, pozwalała na usytuowanie budynku mieszkalno-usługowego zlokalizowanego na działce nr 112/3 ścianą z otworami okiennymi przy granicy z działką nr 107.

Na powyższą decyzję Generalnego Inspektora Nadzoru Budowlanego Jerzy M. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając naruszenie przepisów art. 7, art. 77 art. 107 par. 3 Kpa oraz art. 190 Konstytucji RP przez uznanie, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 marca 2001 r. P 11/00 ma moc wsteczną przekraczającą datę wejścia w życie Konstytucji. Zdaniem skarżącego, skoro wydane pozwolenie na budowę było zgodne z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to nie może być tu mowy o rażącym naruszeniu prawa. Skoro działka nr 107 stanowiła własność gminy, a decyzję z dnia 10 lipca 1995 r. wydawał Prezydent Miasta W., to per facta concludentia wyraził zgodę na usytuowanie budynku Jerzego M. w granicy działki, jak i na otwory okienne w ścianie budynku.

Strona 1/4