1. Działalność gospodarcza, o jakiej mowa w art. 24f ustawy o samorządzie gminnym, to także działalność prowadzona przez lekarza prowadzącego indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską.
2. Zamiarem ustawodawcy konstruującego przepis antykorupcyjny było objęcie zakresem podmiotowym wprowadzonego zakazu wszelkich form działalności gospodarczej radnych, prowadzonej na własny rachunek. Zasadne zatem jest sięgnięcie, przy interpretowaniu tego pojęcia, pomocniczo do cech działalności gospodarczej wskazanych w Prawie działalności gospodarczej - wykonywania jej w sposób zorganizowany i ciągły.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 maja 2004 r. III SA/Po 41/04 w sprawie ze skargi Gminy Ś. na zarządzenie zastępcze Wojewody W. z dnia 11 grudnia 2003 r. w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego - oddala skargę kasacyjną; (...).
Wojewoda W. zarządzeniem zastępczym z dnia 11 grudnia 2003 r. (...), na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ stwierdził wygaśnięcie mandatu radnego Rady Miejskiej Ś. - Pawła G. w wyniku naruszenia zakazu określonego w art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że Paweł G. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu indywidualnej praktyki lekarskiej z wykorzystaniem mienia gminnego. Tym samym naruszony został ustawowy obowiązek zakazu prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której uzyskał mandat. Naruszenie prawa rodzi po stronie rady gminy powinność realizacji obowiązku określonego w przepisie art. 190 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, powiatów i sejmików wojewódzkich /Dz.U. nr 95 poz. 602 ze zm./. Rada Miejska Ś. nie podjęła stosownej uchwały, mimo wezwania z dnia 4 sierpnia 2003 r.
Gmina Ś. wniosła skargę na zarządzenie zastępcze, zarzucając naruszenie prawa materialnego, to jest art. 24f, art. 98a ustawy z dnia 8 marca 1990 r., art. 50c ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza /Dz.U. 2002 nr 21 poz. 204 ze zm./ oraz art. 2 i art. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. 1999 nr 101 poz. 1178 ze zm./ i wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu wyjaśniła, że nie podjęła uchwały o wygaśnięciu mandatu, bo uznaje, że działalność jaką prowadzi radny Paweł G. nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej. Paweł G. zawarł umowę cywilnoprawną dotyczącą wynajmowania pomieszczeń stanowiących własność gminy Ś. i prowadzi z ich wykorzystaniem indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską. W ocenie Rady Paweł G. nie narusza zakazu określonego w art. 24f ustawy o samorządzie gminnym, bo nie zostały spełnione dwie przesłanki - prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykorzystywanie mienia komunalnego. Zgodnie z art. 4 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, świadczenia zdrowotne mogą być udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej oraz przez osoby fizyczne wykonujące zawód medyczny lub przez grupową praktykę lekarską na zasadach określonych w ustawie o zawodzie lekarza. Z kolei przepis art. 50c ustawy o zawodzie lekarza stanowi, iż lekarz prowadzący indywidualną praktykę, indywidualną specjalistyczną praktykę albo grupową praktykę lekarską nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo działalności gospodarczej. Z art. 2 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej wynika, że przedsiębiorcą jest tylko ten podmiot, który wykonuje działalność gospodarczą. Skoro w świetle ustawy o zawodzie lekarza nie jest przedsiębiorcą lekarz prowadzący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, to nie wykonuje on działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza jest działalnością określoną podmiotowo i przedmiotowo i stąd działalność podejmowana przez podmiot niemający cech przedsiębiorcy nie jest działalnością gospodarczą. Praktyka lekarska radnego Pawła G. nie została wpisana do rejestru przedsiębiorców, ani też ewidencji działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 września 2001 r. /ONSA 2002 Nr 1 poz. 12/ stwierdza, że wspólnik spółki cywilnej, której wszyscy wspólnicy są lekarzami udzielającymi świadczeń zdrowotnych jako niepubliczny zakład opieki zdrowotnej są przedsiębiorcami. W systemie prawa wyróżniane są wolne zawody, a ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych różnicuje wykonywanie wolnych zawodów od działalności gospodarczej.