Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska /spr./, Andrzej Jurkiewicz, Protokolant Katarzyna Baran, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 maja 2004r., sygn. akt II SA/Lu 1153/03 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 maja 2004r oddalił skargę J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zamościu w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym z dnia 6 maja 2003r.
W uzasadnieniu tego wyroku podano, że zarzuty skargi dotyczące postępowania zakończonego ostateczną decyzją nakazującą rozbiórkę obiektu budowlanego - nie mogą być uwzględnione i oceniane w postępowaniu egzekucyjnym, mającym na celu przymuszenie do wykonania obowiązków określonych tą decyzją.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł J. S. reprezentowany przez adwokata, B. K. W skardze jako podstawę kasacyjną wskazano naruszenie przepisów postępowania administracyjnego - art. 7 i 77 kpa przez nie wyjaśnienie stanu faktycznego i art. 80 kpa przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów. W uzasadnieniu skargi wskazano, jako okoliczność niewyjaśnioną, nie uwzględnienie wyjątkowego charakteru sprawy .
Zdaniem skarżącego wyjątkowość sprawy wynika stąd, że skarżący otrzymał pozwolenie na budowę w 1994r, lecz decyzja ta była wielokrotnie zmieniana, a następnie uchylona chociaż skarżący wykonał większość robót. Winę za taki stan w ocenie skarżącego ponoszą organy administracji.
Skarżący wyraża pogląd, że "zasady współżycia społecznego oraz względy gospodarcze winny przemawiać za tym , aby zawiesić postępowanie egzekucyjne wobec J. S.". Dalej skarżący stwierdza, że "wykonanie egzekucji tj. ściągnięcie wymierzonej grzywny w wysokości 30.029 zł spowoduje ruinę materialną całej jego rodziny.
Z tych względów skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna wniesiona w sprawie niniejszej nie może być uwzględniona, ponieważ nie odpowiada w pełni wymogom skargi kasacyjnej co do powołania podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia.
Zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153 poz. 1270) skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom, określonym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie a także wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. O ile braki dotyczące wymogów określonych dla pisma w postępowaniu sądowym mogą być uzupełniane w toku postępowania, to wady polegające na niewskazaniu w skardze podstaw kasacyjnych, ich uzasadnienia i wniosków są nieusuwalne.
Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu kasacji związany jest granicami skargi kasacyjnej wyznaczonymi przez wskazane w skardze podstawy kasacyjne (art. 183 powołanej ustawy o postępowaniu przed sadami administracyjnymi), co oznacza, że Sąd ten nie jest uprawniony do korygowania, uściślania czy uzupełniania wskazanych przez stronę podstaw kasacyjnych.
Należy przy tym wskazać, że zarzuty podnoszone w podstawach kasacji muszą być skierowane przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji administracyjnej.
Zarzut naruszenia przepisów postępowania musi więc wskazywać konkretny przepis postępowania sądowoadministracyjnego naruszony zdaniem autora skargi, przez Sąd a nie naruszony przez organ w postępowaniu administracyjnym.
W skardze kasacyjnej wniesionej w sprawie niniejszej wskazano jako podstawę kasacji przepisy art. 7 i 77 i 80 kpa a więc przepisy postępowania administracyjnego, a nie sądowoadministracyjnego.
Zarzuty te i ich uzasadnienie odnoszą się więc do orzeczenia administracyjnego, a nie do wyroku Sądu.
Tak zredagowana skarga musi zatem być oceniona jako pozbawiona elementów konstrukcyjnych, kreujących istotę tego środka zaskarżenia i dlatego, stosownie do art. 184 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga ta podlega oddaleniu. Z tych przyczyn należało orzec jak w sentencji.