Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Zbigniew Rausz /spr./, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Leszka J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 czerwca 2004 r. sygn. akt 4/II SA/Ka 1158/02 w sprawie ze skargi Leszka J. na decyzję Wojewody Ś. z dnia 18 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 14 czerwca 2004 r., 4/II SA/Ka 1158/02 oddalił skargę Leszka J. na decyzję Wojewody Ś. z dnia 18 kwietnia 2002 r., (...) w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że decyzją Prezydenta Miasta C. z dnia 1 sierpnia 2001 r. Leszek J. został uznany z dniem 20 lipca 2001 r. za osobę bezrobotną - bez prawa do zasiłku, gdyż organ uznał, że nie udokumentował on wymaganego okresu uprawniającego do tego zasiłku wynoszącego 365 dni przypadających w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. Następnie organ ten decyzją z dnia 7 września 2001 r. przyznał bezrobotnemu prawo do zasiłku w wysokości 120 % z dniem 25 sierpnia 2001 r., stwierdzając, iż udokumentował on okres uprawniający do tego świadczenia. Decyzją z dnia 25 lutego 2002 r. orzeczono o utracie prawa do zasiłku z dniem wydania decyzji z powodu upływu okresu jego pobierania.
Wnioskiem z dnia 11 lutego 2002 r. Leszek J. zwrócił się o przyznanie mu "zasiłku stałego", podając, iż uprawnienia do niego nabył z końcem roku 2001, ponieważ pracował 30 lat, w tym 15 lat w warunkach szczególnych. Decyzją z dnia 26 lutego 2002 r., na podstawie art. 37k, art. 6 pkt 6 lit. "b" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./, Prezydent Miasta C. odmówił przyznania Leszkowi J. prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, iż zarejestrował się on w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna w dniu 20 lipca 2001 r., z prawem do zasiłku od dnia 25 sierpnia 2001 r. Udokumentował niewystarczający okres zatrudnienia, bo jedynie 29 lat, 5 miesięcy i 15 dni, w tym 14 lat, 9 miesięcy i 14 dni wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Do ogólnego stażu pracy nie zaliczono mu zatrudnienia w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w G. w okresie od 21 czerwca do 31 sierpnia 1970 r., gdyż w opinii organu nie przedstawił on prawidłowych dokumentów, zaś zeznania świadków uznano za niekompletne. Tymczasem według treści art. 371 ust. 1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2002 r. prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która spełnia wymagane przesłanki w dacie rejestracji w urzędzie pracy. Zdaniem organu wnioskodawca w dniu 20 lipca 2001 r. nie: wykazał istnienia okoliczności wymienionych w art. 37k cytowanej ustawy, bowiem nie osiągnął wieku 63 lat, ani 60 lat /urodzony jest w dniu 20 kwietnia 1954 r./, jak też okresu uprawniającego do emerytury wynoszącego 40 lat, ani innych przesłanek. Tak, więc, jak stwierdził organ, Leszek J. nie spełniał w dacie rejestracji istniejących do dnia 31 grudnia 2001 r. wymogów uprawniających do zasiłku przedemerytalnego, gdyż nie udokumentował 35-letniego stażu pracy, ani 30-letniego, w tym 15 lat wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze. W przekonaniu organu, nawet zaliczenie okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych, nie zmieni tej konkluzji.