Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz ( spr.), Sędziowie NSA Grażyna Pawlos - Janusz, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu we Włodawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2004 r. sygn. akt I SA 1094/02 w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu we Włodawie na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 27 marca 2002 r. nr DEiGMSP/1551/EL/02 w przedmiocie komunalizacji nieruchomości 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz Powiatu we Włodawie kwotę 340 ( trzysta czterdzieści ) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2004 r. sygn. akt I SA 1094/02 oddalił skargę Zarządu Powiatu we Włodawie, na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 27 marca 2002 r. w przedmiocie komunalizacji na rzecz Województwa Lubelskiego działki nr 100/2, położonej we Włodawie.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania (decyzja komunalizacyjna Wojewody Lubelskiego z 17 marca 2000 r. została uchylona przez Ministra Skarbu), zaś w odniesieniu do wydanej ponownie decyzji Wojewody z dnia 10 września 2001 r. potwierdzającej, że działka nr 100/2 o pow. 8039 m2, stanowiąca mienie Skarbu Państwa we władaniu Zarządu Dróg Wojewódzkich w Lublinie, stała się mieniem województwa lubelskiego, przytoczył argumentację organu.
Zdaniem Wojewody, kwestia podziału mienia uregulowana jest w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej (Dz.U. Nr 156, poz. 1027). W toku ponownego postępowania dowodowego ustalono, że podział mienia dokonano protokółami zdawczo-odbiorczymi, które określiły jaka część mienia przypada Zarządowi Dróg Powiatowych we Włodawie oraz Zarządowi Dróg Wojewódzkich w Lublinie. Załącznik do protokołu z 14 grudnia 1999 r. (chodzi o protokół z 14 stycznia 1999 r.) określa, że na rzecz ZDW w Lublinie przechodzi działka nr 100/2. Mienie to spełniało warunek z art. 60 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (...), gdyż w dniu 31 grudnia 1998 r. było we władaniu jednostki podlegającej przekazaniu samorządowi województwa.
Po rozpatrzeniu odwołania Zarządu Powiatu we Włodawie, Minister Skarbu Państwa decyzją z 27 marca 2002 r., DEiGMSA/1551/EL/02, utrzymał w mocy decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 10 września 2001 r. stwierdzając, że podział mienia został dokonany zgodnie z § 3 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1998 r. § 1 tego rozporządzenia który stanowi, że z dniem 31 grudnia 1998 r. dyrekcje okręgowe dróg publicznych oraz będące ich częściami zarządy drogowe i drogowa służba liniowa, zostaną przekształcone w jednostki organizacyjne do zarządzania drogami powiatowymi (załącznik nr 1 do rozporządzenia), jednostki organizacyjne do zarządzania drogami wojewódzkimi (załącznik nr 2) i jednostki organizacyjne Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych (zał. nr 3).
Tak skonstruowane przepisy oznaczają, że składniki mienia Zarządu Dróg we Włodawie stają się z dniem 1 stycznia 1999 r. składnikami w części Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Lublinie i części Zarządu Dróg we Włodawie. Podział mienia został dokonany w oparciu o protokoły zdawczo-odbiorcze z dnia 13 i 14 stycznia 1999 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zarząd Powiatu we Włodawie zarzucił naruszenie art. 60 ust. 1 i art. 61 ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną.